مقایسه اثر درمان جراحی اسفنکتروتومی داخلی و درمان طبی باژل دیلتیازم در شقاق مزمن مقعد

زمینه و هدف: در حال حاضر درمان انتخابی شقاق مزمن مقعد عمل جراحی است. با شناخت بهتر پاتوژنز بیماری و با هدف درمان سالم تر و اقتصادی تر گرایش زیادی به درمان غیرجراحی معطوف شده است. نیتروگلیسیرین، ایزوسورباید، بتانکول، ال- آرژنین، نیفیدیپین و دیلتیازم، آنتاگونیست های آدرنرژیک بصورت خوراکی یا موضعی و تزریق توکسین بوتولینوم از درمان هستند که در شقاق مزمن مقعد بکار رفته اند. در این مطالعه اسفنکتروتومی جراحی با ژل دیلتیازم موضعی در درمان شقاق مقعد مورد مقایسه قرار گرفت.

مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی دو گروه 35 نفری مورد بررسی قرار گرفتند، که گروه اول با روش اسفنکروتومی جراحی و گروه دوم با ژل دیلتیازم موضعی تحت درمان قرار گرفتند. پس از شروع درمان در هفته های 2، 4 و 6، معاینه و ثبت یافته ها انجام شد.

یافته ها: دو هفته پس از شروع درمان، تسکین درد در گروه اسفنکتروتومی شده 75% و در گروه دیلتیازم 45% بود که اختلاف معنی داری (0.005p<) را نشان داد اما پس از چهار هفته تسکین درد در دو گروه مشابه بود. در چهار هفته اول اسفنکترتومی باعث 85% التیام زخم در مقابل 40% در بیماران دریافت کننده دیلتیازم گردید (0.0001p<) ولی در هفته ششم التیام در هر دو گروه مشابه بود (0.351(p=.

نتیجه گیری: اسفنکتروتومی جراحی و ژل دیلتیازم به طور مساوی در درمان شقاق مزمن مقعد موثرند ولی حسن ژل دیلتیازم در کم عارضه بودن، خوب تحمل شدن و عدم نیاز به بستری، می باشد و باید به عنوان اولین قدم درمانی در شقاق مزمن مقعد مورد نظر باشد و جراحی برای موارد خاص مدنظر قرار گیرد.