مقایسه فراساختار تکوین کاردیومیوسیت های مشتق از بن یاخته های جنینی موش با کاردیومیوسیت های طبیعی

مقدمه: بیولوژی سلول های بنیادی موضوع بسیاری از مطالعات اخیر می باشد. بن یاخته های جنینی که از توده سلولی داخلی بلاستوسیست به دست می آیند به خاطر توانایی اشان در خود بازسازی و چند ظرفیتی بودن ابزاری قدرتمند در طب پیوند آینده و بیولوژی تکوینی می باشند. در این مطالعه فرا ساختار کاردیومیوسیت های مشتق از بن یاخته های جنینی در طی روند تکامل آن ها با حالت طبیعی مقایسه گردید.

روش بررسی: این مطالعه از نوع بنیادی- کاربردی است. با تشکیل اجسام شبه جنینی (روز صفر) از بن یاخته های جنینی موشی رویان b1 و تمایز خود به خود آن ها کاردیومیوسیت ها تهیه شدند. کاردیومیوسیت های دارای ضربان در روزهای 6، 3+7، 7+7، 14+7 و 21+7 برداشته شده و جهت مطالعات ایمونوسیتوشیمی و فراساختاری پردازش شدند. کاردیومیوسیت های جنینی و نوزادی طبیعی از قلب جنین های موش نژاد nmri 16.5 روزه و نوزاد 2 و 8 روزه نیز گرفته شد تا امکان بررسی مقایسه ای فراهم گردد.

نتایج: کاردیومیوسیت های ابتدایی دستجات میوفیبریلی را به صورت پراکنده و نامنظم با میوفیبریل های کم و بیش موازی نشان دادند و دارای صفحات بینابینی در حال تکامل بودند. به تدریج دستجات میوفیبریلی نظم بیشتری یافتند و به صورت سارکومرهای مشخص ظاهر شدند. خطوط تیره z پر رنگ تر، میوفیبریل ها منظم تر و ارگان های داخل سلولی تمایز یافته تر شدند. در روز14+7 باندهای a و i قابل تشخیص شدند. در روز 21+7 علاوه بر صفحات بینابینی، باندهای h,i,a خط m، لوله های t و شبکه سارکوپلاسمی نیز در سلول ها دیده شد. در کاردیومیوسیت های جنینی و نوزاد دو روزه موشی باند h و خط m قابل تشخیص نبودند. اما در کاردیومیوسیت های نوزاد هشت روزه باند h و خط m مشاهده شد.

نتیجه گیری: مطالعات ایمونوسیتوشیمی و فراساختمانی کاربرد میوسیت های تمایز یافته نشان داد که بن یاخته های جنینی قادرند به کاردیومیوسیت های با خواص عملکردی و فراساختاری عضلات قلبی تمایز یابند، و هر چه طول دوره کشت بیشتر می شود، کاردیومیوسیت ها تکوین یافته تر می شوند.