بررسی ارتباط بین هیپرگلیسمی بدو ورود و مورتالیتی در بیماران غیر دیابتی مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد

مقدمه: مطالعات مختلفی جهت بررسی ارتباط بین قندخون بدو ورود و مرگ و میر کوتاه مدت (28 روزه) و یک ساله پس از انفارکتوس حاد میوکارد (mi) myocardial infarction انجام شده که نتایج متفاوتی در برداشته است. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی ارتباط موجود بین قندخون بدو ورود و مرگ و میر بیمارستانی و یکساله در بیماران غیردیابتی با mi می باشد.

روش بررسی: این مطالعه از نوع کوهورت و به روش آینده نگر از اردیبهشت 1380 تا آبان 1381 انجام گرفت. در این مطالعه اطلاعات دموگرافیک، کلینیکی و پاراکلینیکی 120 بیمار غیردیابتی مبتلا به mi در هنگام بستری جمع آوری گردید و نمونه خون وریدی بیماران بلافاصله بعد از بستری برای بررسی قندخون آنالیز شد. سپس بیماران به مدت یکسال پیگیری شدند. هیپرگلیسمی بدو ورود به صورت قندخون بدو ورود بیشتر یا مساوی mg/dl 140 تعریف شد.

نتایج: 78% بیماران مرد بودند. میانگین سنی و میانگین قند خون بدو ورود بیماران به ترتیب 13±63 سال و mg/dl 76±146 بود. 20% بیماران در بیمارستان و 9.8% در طی دوره پیگیری یک ساله در اثر علل قلبی عروقی فوت شدند. میانگین قند خون بدو ورود در بیماران فوت شده در بیمارستان به طور معنی داری بالاتر از بیماران زنده بود و به طور معنی داری بر سرانجام داخل بیمارستانی بیماران تاثیر داشت. هم چنین مشخص شد که افزایش هر mg/dl 100 در قند خون با %11 افزایش ریسک مرگ داخل بیمارستانی در بیماران غیردیابتی همراه است.

نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه نشان داد که سطح گلوکز پلاسمای بدو ورود نشانگر مفیدی جهت تشخی بیماران باپیش آگهی بدتر بعد از mi است. مطالعات بعدی باید بر کنترل مطلوب هیپرگلیسمی در بیماران با mi متمرکز گردد.