بررسی تأثیر تجویز همزمان ویتامین c و وارفارین بر مسیرهای انعقادی خون موش صحرایی

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر تعیین تغییرات مدت زمان مسیرهای انعقادی بعد از تجویز همزمان وارفارین و ویتامین c بود.

روش بررسی: به منظور انجام این تحقیق 50 سر موش صحرا یی نژاد و یستار انتخاب شدند. به جز گروه کنترل 4 گروه موش به عنوان گروههای آزمایش انتخاب شدند .یک گروه از موش ها برای تجویز وارفارین به مدت 10 روز و گروه دیگر برای تجویز همزمان وارفارین و ویتامین c به مدت 10 روز انتخاب گردیدند. وارفارین و ویتامین c از راه خوراکی تجویز شد .دو گروه باقی مانده نیزبه همین شکل اما برای مدت 20 روز دارو درمانی شدند .بعد از پایان 10 و 20 روز از هر کدام از گروه های مربوطه خونگیری و پارامترهای ct, bt, ptt, pt مورد سنجش قرار گرفتند.

نتایج: در دوز تجویزی مصرف ویتامین c سبب کاهش زمان های pt, ptt در روز تجویز شده است. زمان pt, ptt در مقایسه با گروه در یافت کننده وارفارین (به مدت 20 روز) کاهش معنی داری نشان می دهد. در دوز تجو یزی، در روز دهم، میانگین مدت زمان های pt, ptt در گروه دریافت کننده وارفارین، به تنهایی کمتر از میانگین pt, ptt در گروه دریافت کننده وارفارین و ویتامین c می باشد. اما در مورد زمان سیلان این مدت زمان ها در گروه در یافت کننده وارفارین و و یتامین c در مقایسه با گروه در یافت کننده وارفارین به تنهایی بطور معنی داری کمتر می باشد (0.05(p<.

نتیجه گیری: مصرف بیست روزه ویتامین c سبب کاهش میانگین زمان پروترومبین و ترومبوپلاستین نسبی در گروه دریافت کننده وارفارین و ویتامین c شده است. از این رو تأثیر ویتامین c بر انعقاد خون می تواند مشابه تأثیر ویتامین k باشد.