بررسی تأثیر دوری و نزدیکی از مرکز استان در میزان توسعه یافتگی روستاهای شهرستان های استان خراسان رضوی در سال 1390

امروزه توسعه یافتگی روستاها به عنوان یک هدف اساسی در راستای کاهش بسیاری از مشکلات به وجود آماده ناشی از مهاجرت ها و رشد غیرطبیعی جمعیت مناطق است. استان خراسان رضوی به عنوان یکی از بزرگ ترین استان های کشور، سهم قابل ملاحظه ای از جمعیت آن در نقاط روستایی زندگی می کنند. با وجود اینکه بسیاری از مناطق روستایی در استان خراسان رضوی در سال های اخیر از نظر برخورداری از این امکانات تجهیز شده اند ولی با این حال به نظر می رسد از نظر توسعه یافتگی چندان تغییری در آن ها صورت نگرفته است. روند کاهش جمعیت و تخلیه ی روستاها و افزایش سن روستائیان گواه این مهم است. تحقیق حاضر از نوع تحقیقات کاربردی محسوب می شود و به روش توصیفی- تحلیلی به تبیین مسائل مطرح در پژوهش می پردازد. گردآوری اطلاعات مورد نیز با استفاده از منابع کتابخانه ای صورت گرفته است. جهت تحلیل و پردازش اطلاعات گرد آوری شده از روش های کمی و توصیفی استفاده شده است. این تحقیق قصد دارد در ابتدا وضعیت توسعه یافتگی روستایی تمام 26 شهرستان استان خراسان رضوی بر اساس تقسیمات کشوری سال 1390 مورد سنجش قرار دهد و سپس به بررسی تاثیر فاصله از مرکز استان و جمعیت بر توسعه روستاهای این شهرستان ها بپردازد. در واقع محدوده ی مورد مطالعه ی این پژوهش تمام روستاهای استان خراسان رضوی به تفکیک شهرستان است. نتایج تحقیق نشان می دهد وضعیت توسعه یافتگی روستاهای شهرستان های استان جدای از عوامل مربوط به افراد درون روستاها به عواملی چون میزان جمعیت و فاصله از مرکز استان نیز وابسته است. و رابطه ی بین جمعیت و توسعه یافتگی منفی و رابطه ی بین فاصله از مرکز استان مثبت است. تهیه و تدوین برنامه ی جامع و کامل توسعه برای دستیابی به توسعه ی هر منطقه مورد نیاز است. بنابراین اگر هر منطقه ای به طور اساسی حتی در زمینه ی کارآفرینی پیشرفت نماید بدون توجه عدالت محور از سوی مسئولین توان طی کردن مسیر زیادی از توسعه نخواهد داشت.