تحلیلی بر نابرابری منطقه ای در شاخصه ای توسعه روستایی و برنامه ریزی استراتژیک در جهت ایجاد تعادل منطقه ای (مطالعه موردی: استان کردستان)

هدف از پژوهش کاربردی حاضر که از نوع تحقیقات توصیفی تحلیلی بوده، بررسی و تبیین نابرابری منطقهای در بهره مندی از شاخص های توسعه روستایی و ارائه برنامه ریزی استراتژیک در راستای تعادل منطقه ای بوده که به صورت موردی در بین 9 شهرستان استان کردستان انجام گرفته است. داده های مورد نیاز از دو منبع مستندات مرکز آمارو پرسشنامه بین 30 نفر از کارشناسان توسعه روستایی (مرحله اول برای وزن دهی به شاخص های 27 گانه پژوهش و مرحله دوم برای برنامه ریزی استراتژیک توسعه روستایی)، جمع آوری گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از مدل های اچ پی، تاپسیس، تحلیل خوشه ای و سووات استفاده گردید. نتایج پژوهش نشانگر عدم تعادل منطقه ای در بین شهرستان های استان کردستان بوده که در این میان شهرستان های سنندج و دیواندره به ترتیب با ضریب اولویت 0.625 و 0.205، برخوردارترین و ضعیف ترین شهرستان های استان بوده اند. نتایج تکنیک تحلیل خوشه ای نشان داد شهرستان، به لحاظ بهره مندی از شاخص های توسعه روستایی، در سطوح محروم و بسیار محروم واقع شده اند، نتایج مدل سووات نشان داد فرصت ها باوزن نهائی 3.43، برتری محسوسی را بر دیگر نقاط مورد بررسی (نقاط قوت، ضعف و تهدیدها به ترتیب با وزن نهایی 2.91، 3.11 و 2.96)، داشته اند. در نهایت با توجه به قابلیت ها و محدودیت های توسعه روستایی در استان کردستان، استراتژی تهاجمی (so)، به عنوان مناسب ترین استراتژی در شهرستان های استان کردستان شناسایی گردید. در نهایت با توجه به نتایج پژوهش، راهکارهای متعددی در جهت توسعه متوازن روستایی در استان کردستان ارائه گردید.