تاملی نو در مبانی فقهی وجوب حکم حجاب بانوان

پوشش و حجاب از آن جهت که یک امر فطری است و برای حیات اجتماعی انسان ضرورت دارد، در ادیان و مذاهب الهی دارای جایگاه خاصی است. تمام ادیان آسمانی، حجاب و پوشش را بر زنان لازم شمرده و جامعه ی بشری را به سوی آن فرا خوانده اند؛ زیرا حیا و لزوم پوشش به طور طبیعی در نهاد زنان به ودیعه گذارده شده و احکام و دستورات ادیان الهی هماهنگ و همسو با فطرت انسانی تشریع شده است. در جامعه اسلامی نیز مقوله ی حجاب یکی از ارزش های مهم می باشد و حتی بنابر نظر فقهی بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران اصل حکم حجاب از ضروریات است و منکر آن، حکم منکر ضروری را دارد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی-تحلیلی با تکیه بر منابع کتابخانه ای است و به شیوه ای استدلالی مبانی فقهی وجوب حکم حجاب بانوان مورد بررسی قرار گرفته است. در قرآن کریم به صراحت بر لزوم استعمال جلباب و خمر از سوی زنان در مقابل اشخاص نامحرم تاکید گردیده و شرایط زمانی و مکانی در حدود شرعی حجاب تأثیرگذار نمی باشد و حدود شرعی حجاب حداقل پوشانده شدن کل بدن زن غیر از وجه و کفین یعنی گردی صورت و از مچ دستان تا انتهای آن است.