بررسی تأثیر عفاف و حجاب بر کاهش آسیب های اجتماعی

پوشش اسلامى به منزله یک حفاظ ظاهرى و باطنى در برابر افراد نامحرم، قلمداد می شود که مصونیت اخلاقى، خانوادگى و پیوند عمیق میان حجاب ظاهرى و بازدارى باطنى و از همه مهم تر امنیت اجتماعى را فراهم می سازد. در واقع عفاف و حجاب، می تواند تضمین کننده امنیت و آرامش زنان در تعاملات اجتماعى و ایجاد کننده جامعه ای سالم و متعادل است. تجربه آزادی جنسی نامشروط غرب طى دهه های متوالى گذشته که منجر به سست شدن بنیان خانواده، افزایش کودکان بی سرپرست و سایر آسیب های اجتماعی شده است، اهمیت عفاف و حجاب را در حیطه های فردى و اجتماعى تأیید می کند. با این وجود در دنیاى واقعى جامعه امروز ما، از یکسو به دلیل بلندمدت بودن آثار حجاب براى فرد و جامعه و القائات هواى نفس براى آزادى بی قاعده و از طرف دیگر تهاجم عظیم رسانه های غربى، وضعیت رعایت قواعد پوششى و رفتارى به نقطه بسیار بغرنجى رسیده و این ضرورت ایجادشده تا جوامع اسلامی نیازمند اصلاح یکسری هنجارها باشند. اصلاح هنجارها فرایندى زمان بر است و بنابراین همواره راه حل اصلاح وضعیت حجاب و عفاف از ابتداى انقلاب (فرهنگ سازی) عنوان شده و استفاده از ابزارهاى قهرى رد شده است.