اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر طرحواره بر باورهای غیرمنطقی و طرحواره های ناسازگار بیماران مبتلا به اختلال وسواسی جبری

هدف از مطالعه حاضر اثر بخشی شناخت درمانی مبتنی بر طرحواره بر باورهای غیرمنطقی و طرحواره های ناسازگار در بیماران مبتلا به اختلال وسواسی جبری بود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی است که با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه انجام شد. جامعه مورد مطالعه عبارت بود از کلیه افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری عملی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر گرگان در سال 95-96. نمونه شامل 30 فرد مبتلا به اختلال وسواس فکری عملی بود که با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس انتخاب به طور تصادفی 15 نفر در گروه آزمایشی و 15 نفر در گروه گواه جایگزین شدند. به منظور جمع اوری داده ها از آزمون باورهای غیر منطقی جونز (1968) و پرسشنامه طرحواره های ناسازگار یانگ (2005) استفاده شد. پس از جمع آوری داده ها نبه منظور تحلیل از کواریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج نشان داد که طرحواره درمانی باعث کاهش باورهای غیرمنطقی (درماندگی در برابر تغییر، توقع تایید از دیگران، اجتناب از مشکل، بی مسئولیتی هیجانی) شده است. همچنین طرحواره درمانی در پس آزمون باعث کاهش محرومیت هیجانی (ma)، نقص/ شرم (si)، شکست (fa)، وابستگی/ بی کفایتی (di)، آسیب پذیری نسبت به بیماری (vh)، ایثار (sb)، بازداری هیجانی(ei)  و معیارهای سرسختانه (us)  شده است. با توجه به نتایج به دست آمده می توان از طرحواره درمانی به منظور کاهش جنبه های شناختی در بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری عملی در راستای کاهش علائم این بیماران استفاده نمود.