مقایسه راهکارهای «مثبت اندیشی» در اسلام و روانشناسی

مقدمه: مثبت اندیشی یعنی نیک اندیشیدن درباره دیگران و حسن ظن به آنها و با دیگران به صورت مثبت برخوردکردن است. ومثبت گرایی به معنای داشتن نگرش ها، افکار و رفتار و کرداری خوش بینانه در زندگی، به عبارت مثبت اندیشی همان خوش بینی و تفال خیر به خداوند و جهان و دیگر انسان ها است. امروزه روانشناسان اهمیت توجه به علائق دینی و معنوی را خواه به طور کلی در کارهای خود و خواه به صورتی خاص تر، در محیط های روان درمانی مورد عنایت قرار می دهند. به همین سبب بررسی دقیق مفهوم مثبت اندیشی در اسلام و روانشناسی ضرورت دارد. مطالعه حاضر بر اساس منابع معتبر اسلامی چون قرآن و کتاب های معتبر روایی و نیز دیدگاه های روانشناسان را مورد استفاده قرار داده است. اسلام و دانش روانشناسی در ارائه راهکارهای پرورش مثبت اندیشی در برخی موارد از همگونی و همانندی برخوردارند و در برخی موارد از دیدگاه یکسانی برخوردار نیستند.  بی تردید در راهکارهای پرورش مثبت اندیشی از منظر اسلام و روانشناسی مولفه های مشترک و همانند وجود دارد و در برخی زمینه ها هم راهکارهای متفاوتی در رشد و پرورش مثبت اندیشی مشاهده می شود که مطالعه حاضر نشان داد در پرتو تعالیم اسلامی می توان به رشد و شکوفایی و بالندگی بیشتر و پایدارتر در این حوزه دست یافت. مثبت اندیشی موجب آرامش دل و اطمینان قلب، غلبه براضطرابها، درمان بیماری روانی و افسردگی می گردد. و امید را در قلب انسان زنده می کند و آینده بسیار روشنی را در مقابل او قرار می دهد