آموزش مهارت های زندگی زناشویی و اثربخشی آن بر کاهش تعارضات زناشویی و صمیمیت در زوجین ناسازگار شهر رشت

فراگیری و استفاده از مهارت های زندگی زناشویی از عوامل مهم افزایش رضایت زناشویی در میان زوجین می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی زناشویی بر کاهش تعارضات زناشویی در زوجین ناسازگار شهر رشت می باشد. روش پژوهش حاضر،  آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه زوجینی می باشد که دارای ناسازگاری زناشویی می باشند. جهت جمع آوری نمونه ها، ابتدا با استفاده از شیوه نمونه گیری در دسترس، در سطح شهر اطلاع رسانی شد و پس از ثبت نام زوجین واجد شرایط در سال 1395، جمع آوری شدند همچنین از بین کلیه زوجینی که به مراکز بهداشت روان شهر رشت به علت ناسازگاری زناشویی مراجعه نموده اند تعدادی انتخاب کردید که در نهایت از این میان 40 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 20 نفره قرار گرفتند و در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون به پرسشنامه تعارضات زناشویی و مقیاس صمیمیت پاسخ دادند. گروه آموزش مهارت های ارتباطی را به مدت 10 جلسۀ 5.1 ساعته مورد آموزش مهارت های ارتباطی دریافت نمودند. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون کوواریانس و نرم افزار spss تحلیل شدند. تحلیل داده ها نشان داد که بین گروه کنترل و آزمایش در مرحله پس آزمون در تعارضات و صمیمیت زناشویی تفاوت معناداری وجود دارد. بدین ترتیب می توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت های زندگی زناشویی بر کاهش تعارضات زناشویی و صمیمیت در زوجین ناسازگار تاثیر دارد.