بررسی شیوع ضایعات مخاطی، سوزش و خشکی دهان در بیماران دیابتی شهر رشت 1384

مقدمه: دیابت از بیماری هایی است که سیستم های مختلف بدن، از جمله مخاط دهان را درگیر می کند. در رابطه با شیوع انواع ضایعات مخاطی دهان در بیماران مبتلا به دیابت، توافق نظر وجود ندارد. لذا بر آن شدیم تا بررسی بیشتری در این زمینه انجام دهیم. هدف از این مطالعه بررسی ضایعات پاتولوژیک بافت نرم در دهان بیماران دیابتی و هم چنین بررسی سوزش و خشکی در دهان این بیماران به تفکیک نوع دیابت و وضعیت کنترل دیابت می باشد.

روش بررسی: این مطالعه به روش توصیفی تحلیلی با معاینه ی دهان 468 بیمار دیابتیک شناخته شده مراجعه کننده به درمانگاه غدد در تابستان سال 1384 صورت گرفت. اطلاعات دموگرافیک بیماران به همراه اطلاعاتی از بیماری های سیستمیک همراه، میزان hba₁c و طول مدت ابتلا در پرسشنامه از پیش تهیه شده ثبت گردید. با انجام معاینات بالینی ضایعات بافت نرم و انواع ضایعات قارچی مشخص گردید .جهت اندازه گیری سوزش دهان در افراد شاکی از روش vas استفاده شد و خشکی دهان آن ها به صورت سابژ کتیو توسط س ؤالات از پیش استاندارد شده بررسی شد. اطلاعات آماری توسط نرم افزار spss ver 10 و با استفاده از آزمون مجذور کای و logistic regression test انجام شد.

نتایج: 34 بیمار مبتلا به دیابت نوع i و 434 بیمار مبتلا به دیابت نوع ii بودند، (میانگین سنی 9.77± 47.84 سال). فراوانی کل ضایعات کاندیدایی در این بیماران 15.4% بودکه به ترتیب: استوماتیت ناشی از دنچر 5.3%، انگولارکیلیتیس 4.1%، مدیان رومبوئید گلوسیتیس 1.5% آتروفی پاپی های زبان 4.5% بوده است. فراوانی کلی ضایعات غیروابسته به کاندیدا 20.1% بود که شامل زبان شیاردار 10.5%، زبان جغرافیایی 7.9% لیکن پلان 1.7% بود. 6.2% از بیماران از سوزش دهان شکایت داشتند .که میانگین سوزش اندازه گیری شده 1.98±3.48 می باشد. 15.6% افراد از خشکی دهان شکایت داشتند در آزمون رگرسیون لجستیک نوع دیابت بر روی استوماتیت دنچر، ترک گوشه لب و آتروفی پاپی زبان و سطح hba₁c بر روی ترک گوشه لب ، سوزش و خشکی دهان و همچنین طول مدت بیماری بر روی سوزش و خشکی مؤثر بوده است (0.05(p<.

نتیجه گیرِی: کلیه ضایعات به طور مشخص در افراد دیابتی نوع i بیش از نوع ii بود. کنترل دیابت نقش مؤثر در بروز ضایعات دهانی دارد و تغییر در وضعیت کنترل دیابت می تواند باعث ایجاد ناراحتی در دهان بیماران شود که زنگ خطری برای بیماران جهت حفظ بهتر بهداشت دهان و کنترل منظم قند خون آنها محسوب می شود.