سبز راه ها، راهبردی حیاتی در راستای توسعه پایدار شهری

درحالی که بسیاری از مناطق روستایی در حال خالی شدن از سکنه اند، تغییرات جمعیتی در شهرها که با تغییرات کاربری و ... همراه است، فشارهای اکولوژیکی زیادی بر شهرها وارد کرده و تاثیرات مخربی بر مسائل زیست محیطی آن گذاشته است. اکثر شهرها در گذشته به منظور برقراری تعادل و جلوگیری از تغییرات اکولوژیکی در شهر، پهنه هایی را به عنوان پارک های ملی برای حفاظت گونه های زیستی، محافظت می کردند. ولی امروزه با گسترش و توسعه مداوم شهری بایستی برای حفاظت از تنوع زیستی شبکه ای از این مناطق و پهنه ها حفاظت شوند. اتصال پهنه ها یک شاخصه حیاتی برای حفاظت از تنوع زیستی در راستای توسعه پایدار است. اگر می خواهیم از عناصر زیستی و عملکردهای اکولوژیکی محافظت کنیم، نیاز است که ارتباط اکولوژیکی بین پهنه ها برقرار گردد. به وجود آمدن مسیرهای سبز "green ways" ، پیوستگی اکوسیستم "ecosystem coherence"، شبکه اکولوژیکی "ecological network" همگی از اقدامات موثر در جهت کارکرد اکولوژی پهنه ها برای حفاظت از محیط طبیعی و ارتباط انسان با طبیعت و موجودات طبیعی می باشند. آنچه در این مقاله به آن پرداخته می شود مسیرهای سبز است، مسیرهای باز که پهنه های سبز و بزرگ را به هم وصل کرده و حوزه های سبز یک شهر را به هم متصل نگه می دارد. در این راستا پس از بیان رویکرد های نظری و عناصر اصلی مورد نیاز برای شکل گیری مسیر سبز ، با بررسی و تحلیل چندین نمونه عینی، ضرورت نیاز به این فضاها در شهر و در توسعه های جدید مشخص می گردد. در نهایت راهکارها و اصول کلی در طراحی یک مسیر سبز بیان شده و کاربرد این اصول درطراحی یک نمونه داخل کشور نشان داده شده است.