شناسایی مؤثرترین عوامل موجد سکونتگاه های غیررسمی در شهرهای کوچک و میانی و ارتباط آن با ادغام بی ضابطه روستاها در شهر (مطالعه موردی: شهر یاسوج)

بخش عمده ای از مشکلات شهرهای ایران ریشه در عدم مدیریت و برنامه ریزی مناطق روستایی حریم شهرها دارد. رشد سریع شهرنشینی در کشورهای در حال توسعه باعث هجوم شهرنشینی به مناطق اطراف شهرها و روستاهای حریم آن ها شده و زندگی ساکنان را تحت تاثیر قرار داده است. در این کشورها نوع نگاه به اراضی پیرامون نگاهی احیا کننده نبوده و این نواحی به علت ساخت و سازهای بی رویه، تغییر کاربری اراضی کشاورزی، گسترش افقی شهر و مواردی از این دست، به کانون هایی بحرانی برای شهر تبدیل شده اند. شهر یاسوج با سابقه کم شهرنشینی، به علت شرایط مساعد آب و هوایی و واقع شدن به عنوان مرکز سیاسی، اداری و خدماتی استان، شهری مهاجرپذیر می باشد؛ به همین علت قیمت اراضی درون محدوده قانونی شهر بالا می باشد و حجم زیادی از این جمعیت، در روستاهای همجوار شهر ساکن می شوند. این وضعیت زمینه ساز بروز مشکلاتی از جمله ساخت و سازهای غیرمجاز در حریم روستاها و شهر یاسوج می گردد. با گسترش شهر و ادغام روستاهای مذکور به آن، مسائلی نظیر اسکان غیر رسمی پاسخی قطعی خواهد بود؛ کما اینکه هم اکنون نیز در شهر یاسوج شاهد این وضعیت هستیم. در پژوهش حاضر، با هدف بررسی عوامل موثر بر این جریان، اطلاعات از طریق مطالعات کتابخانه ای و برداشت های میدانی از جمله: تکمیل پرسشنامه و انجام مصاحبه با مدیران ذیربط، جمع آوری شدند. جهت تحلیل اطلاعات از تکنیک dematel و روش anp، با استفاده از دو نرم افزار excel و superdecision، بهره گرفته شد و 6 عامل که مهم ترین آنان مدیریت ناکارآمد شهری است شناسایی شدند؛ در نهایت نیز روستاها به ترتیب اولویت برنامه ریزی جهت کاهش مشکلات پیش از ادغام معرفی گردیدند.