طراحی باغ های شفا بخش و تاثیر آن در محیط های درمانی

امروزه با در نظر داشتن مفاهیم روانشناسی محیطی، ضرورت توجه به این مقوله در طراحی فضاهای داخلی درمانی در جهت دستیابی به یک فضای مطلوب برای بیماران را بسیار مهم می باشد. فضاهای شفا بخش باعث کاهش تنش و بازگشت سلامتی جسم و روح انسان می شود. این فضاها به دلیل نزدیک شدن به طبیعت باعث می شود که باعث تعادل و بازآفرینی روان انسان می شود. هدف این تحقیق شناسایی باغ های شفا بخش و تاثیر آن در روان انسان در دوره درمانی است. چرا که این باغ ها با نزدیک کردن انسان به طبیعت زمینه رها شدن فشار های درمانی برای انسان می شود. تحقیق حاضر با رویکردی نظری و تئوری و روش توصیفی تحلیلی به گردآوری داده ها با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و اسنادی به تجزیه و تحلیل مولفه های فضاهای فیزیکی و طبیعی در مراکز درمانی می پردازد. می توان گفت با ایجاد چنین باغ هایی باعث می شود که بیماران سلامت جسمی خود را زودتر از زمان خود به دست آورند. توجه به ایجاد وجود انواع باغ های شفا بخش و طراحی مراکز درمانی در چنین باغ هایی باعث کاهش تنش های جسمی و روانی در محیط است. مراکزی که با توجه به رویکرد باغ های شفا بخش طراحی می شوند به دلیل نزدیکی با به عناصر طبیعت می تواند فرصتی را برای ایجاد حس تجدید قوا و رهایی از تنش های، جهت دستیابی به سلامت و رها شدن از بیماری فراهم کند.