معیار ها و شاخص های به کارگیری روانشناسی محیطی رنگ و کاربرد آن در طراحی و کاربری اراضی فضاهای شهری

در دنیای امروز، هویت و خوانایی در اجزای و عناصر و فضاهای شهری کم رنگ شده است، به گونه ای که نتیجه ی این امر در آشفتگی های روحی شهروندان، از بین رفتن روحیه ی سر زندگی و به تبع آن کم رنگ شدن ارتباطات اجتماعی در شهرها مشهود می باشد. شاید بتوان گفت که یکی از کلیدی ترین عناصر در این مسئله، فقر رنگ و عدم انتخاب صحیح و مناسب رنگ در طراحی های شهری است. هدف از این تحقیق پی بردن به معیارها و نحوه ی کاربرد روانشناسی محیط رنگ در طراحی فضاهای کالبدی شهرها است. بر این اساس این پرسش مطرح می شود که: رنگ های مورد استفاده در طراحی مناظر شهری بر چه اساسی انتخاب می شدند؟ در این پژوهش روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی و ابزار گرد آوری داده ها از نوع کتابخانه ای و اسنادی است. یافته های تحقیق نشان می دهد رنگ های مورد استفاده در شهرهای ما بر پایزه ی هیچ گونه اصول و ضوابط استاندارد و مدونی انتخاب نشده اند و رویکرد سلیقه ای رنگ در طراحی فضاهای شهری حاکم می باشد. در نتیجه می توان گفت که باید نگرش ما بیشتر به سوی استفاده از ترکیب هارمونی گونه ی رنگ ها در طراحی های شهری جهت داشته باشد تا استفاده یکنواخت از یکسری رنگ های مشخص، تا بتوان با ایجاد نقش اصلی رنگ در طراحی های شهری به تقویت حس تملک و تعلق افراد به جامعه شهری و متعاقب آن به پایداری فضاهای شهری و چه بسا به توسعه ی پایدار شهری رسید و این امر بدون ایجاد مدیریت بنیادی در مبحث رنگ و به کارگیری افراد متخصص آشنا با کمپوزیسیون رنگ در زمینه ی طراحی مناسب در شهر میسر نمی گردد.