مروری بر آزمایش های مربوط به ستون های لوله فولادی بیضوی پر شده با بتن خود متراکم

هدف مقاله پیش رو، مطالعه آزمایشگاهی رفتار فشاری محوری ستون های لوله فولادی بیضوی پر شده با بتن خود متراکم (scc) می باشد. در مجموع، 10 نمونه حاوی دو ستون خالی، با طول ها، اندازه های مقطع و مقاومت های بتن مختلف، از جهت گسیختگی، مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج آزمایشگاهی، نشان دادند که مدل های گسیختگی ستون های لوله فولادی بیضوی پر شده با بتن خود متراکم، که دارای نسبت لاغری بزرگی می باشند، بواسطه کمانش سراسری، بیش از سایر موارد می باشد. بعلاوه، ستون های کامپوزیت (مرکب)، در قیاس با همتایان دارای مقطع تو خالی، از ظرفیت های فشاری محوری بحرانی بیشتری، برخوردار بودند و دلیل آن، به برهم کنش موجود در کامپوزیت بر می گشت. با این حال، به دلیل نسبت لاغری بزرگ نمونه های آزمون، تغییر طول فشاری هسته بتن، تاثیر قابل توجهی را بر ظرفیت فشاری محوری بحرانی ستون های پر شده با بتن، به جای نگذاشت، اگر چه ظرفیت فشاری محوری، با افزایش درجه بتن افزایش پیدا کرد. مقایسه بین ظرفیت های بار فشاری محوری به دست آمده از بررسی آزمایشگاهی و پیش بینی صورت گرفته با استفاده از روش های ساده ارائه شده در یوروکد 4 (ec4) برای ستون های لوله گرد فولادی پر شده با بتن، نشان داد که همخوانی قابل قبولی بین آن ها وجود دارد. نتایج آزمایشگاهی و تحلیل و مقایسه ارائه شده در این مقاله، به روشنی، استفاده از ستون های لوله فولادی بیضوی پر شده با بتن خود متراکم در شیوه های مهندسی ساختمان را مورد تایید قرار می دهند.