بررسی وضعیت پریودنتال و دندانی بیماران همودیالیزی و مقایسه آن با افراد سالم

مقدمه و هدف: مشکلات بهداشت دهان بیماران با نارسایی مزمن کلیوی می تواند سلامت یستمیک آنان را به مخاطره بیندازد .هدف از این مطالعه تعیین وضعیت دندانی و پریودنتال بیماران تحت درمان همودیالیز و اثر مدت زمان درمان دی الیز بر روی وضعیت دهانی بود.

روش کار: در این مطالعه که از نوع همگروهی تاریخی می باشد. 65 بیمار تحت همودیالیز و 65 نفر سالم انتخاب شدند. شاخص تعداد دندان های پوسیده (d)، دندان های از دست رفته (m)، دندان های پر شده (f)، شاخص pd, gi, pi, dmft بررسی و بین دو گروه شاهد و مورد مقایسه شدند. بیماران همودیالیزی بر اساس مدت زمان دیالیز به دو زیر گروه: افرادی که سه سال یا کمتر از سه سال و آنهایی که بیشتر از سه سال تحت درمان دیالیز بودند تقسیم شدند.در این زیر گروه ها همه متغیرها بررسی شدند و آزمون های t، مجذور کای با استفاده از نرم افزار spss برای آنالیز آماری بکار گرفته شد.

نتایج: بجز شاخص های dmft , m سایر شاخص ها تفاوت آماری معنی داری را بین دو گروه بیماران تحت همودیالیز و افراد سالم نشان دادند (0.05(p<. شاخص های dmft,f,m ,d بین دو زیر گروه بیماران تحت همودیالیز تفاوت معنی داری را نشان نداد درحالیکه شاخص های pd ,gi ,pi افزایش معنی داری را در دو زیر گروه نشان دادند.

نتیجه نهایی: وضعیت بهداشت دندان و پریودنتال بیماران تحت همودیالیز ضعیف است و بویژه وضعیت پریودنتال با افزایش مدت زمان دیالیز بدتر می شود.