بررسی اثر افزایش مایع داخل وریدی بر طول مدت زایمان زنان اول زا

مقدمه و هدف: کاهش مطلوب سیر زایمان می تواند شیوع سزارین را کاهش دهد. هدف از این مطالعه تعیین تأثیر افزایش مایعات داخل وریدی بر سیر زایمان در خانم های باردار نولی پار بود.

روش کار: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سوکور بر روی 180 زن باردار شکم اول با حاملگی ترم (37 هفته حاملگی یا بیشتر) که در مرحله فعال زایمانی بودند، انجام شد. آن ها به دو گروه مورد و کنترل تقسیم شدند. گروه مورد ml/h 250 و گروه کنترل ml/h 125 سرم رینگر لاکتات دریافت کردند. مدت مرحله فعال و مرحله دوم زایمانی، کل مدت لیبر، شدت درد بر اساس vas (visual analogue scale) میزان نیاز به اکسی توسین،میزان سزارین وآپگار نوزادی بررسی شد.

نتایج: هر دو مرحله زایمانی در گروه مورد مطالعه کمتر از گروه کنترل بود (0.005(p<. مدت زمان فاز فعال زایمان 66 دقیقه ومدت زمان مرحله دوم زایمان 20 دقیقه کمتر از گروه کنترل بود. میزان نیاز به اکسی توسین در گروه مورد به طور معنی داری کمتر بود (0.001(p<. شدت درد زایمان و میزان سزارین نیز بطور معنی داری در گروه مورد مطالعه کمتر بود (به ترتیب 0.012p< و 0.001(p<. آنالیز داده ها نشان داد که نوزادان گروه مورد درجه آپگار بالاتری داشتند (0.03(p<.

نتیجه نهایی: نتیجه مطالعه نشان داد که افزایش دریافت ما یعات وریدی توسط زنان باردار در طول مدت دردهای زایمانی می تواند به صورت فاکتوری مستقل سیر زایمان را کوتاه کند و شدت درد زایمانی را کاهش دهد. براساس این نتایج توصیه می شود در صورتیکه منعی برای افزایش دریافت مایعات وریدی برای مادر وجود نداشته باشد به میزان ml/h 250 مایع وریدی رینگر لاکتات دریافت کند.