تاثیر محلول پاشی عناصر منگنز و آهن بر عملکرد و اجزای عملکرد کمی و کیفی ارقام آفتابگردان

به منظور بررسی تاثیر محلول پاشی عناصر منگنز و آهن بر عملکرد و اجزای عملکرد کمی و کیفی ارقام آفتابگردان، آزمایشی در سال 1395 در مزرعه تحقیقاتی پژوهشکده کشاورزی دانشگاه زابل به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. در این آزمایش تیمار ارقام در دو سطح شامل آذر گل (a1) و فرخ (a2) به عنوان عامل اول و عامل دوم شامل مقادیر مختلف کود آهن در سه سطح شامل: شاهد (b1)، محلول پاشی دو در هزار (b2)، محلول پاشی چهار در هزار (b3) و فاکتور سوم شامل مقادیر مختلف کود منگنز در سه سطح شامل: شاهد (c1) محلول پاشی دو در هزار، (c2) محلول پاشی چهار در هزار(c3) بودند. بر اساس نتایج تجزیه واریانس داده ها اثر محلول پاشی کود آهن بر همه صفات گیاهی آفتابگردان بجز وزن هزاردانه و ارتفاع بوته معنی دار بود. بر اساس نتایج حاصل از مقایسه میانگین ها بیشترین عملکرد بیولوژیک (15040.3 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد دانه (1847.33 کیلوگرم در هکتار)، درصد پروتئین دانه (12.97 درصد) و درصد روغن دانه (15.04 درصد) از تیمار محلول پاشی 4 در هزار کود آهن به دست آمد. علاوه بر این بر اساس نتایج تجزیه واریانس داده ها اثر محلول پاشی کود منگنز بر همه صفات گیاهی آفتابگردان بجز بر وزن هزاردانه، درصد پروتئین دانه و درصد روغن دانه معنی دار بود. با توجه به نتایج آزمایش، به منظور تولید دانه آفتابگردان رقم فرخ و به منظور تولید روغن رقم هیبرید آذرگل به همراه محلول پاشی 4 در هزار کود آهن و 4 در هزار کود منگنز برای کشت در منطقه توصیه می شود.