بررسی انتظار (موعود) در اشعار حمید سبزواری و سعید بیابانکی با تکیه بر عناصر بیانی

اعتقاد به ظهور نجات بخش جهانی در میان همۀ انسان ها به صورت های گوناگون دیده می شود. همه در درون خود انتظاری را احساس می کنند؛ انتظار اینکه از وضع موجود به در آیند و به وضعی ایده آل دست یابند. این اعتقاد کهن در فطرت انسان و در دعوت تمامی پیامبران ریشه داشته و در ادیان مختلف به شکل های گوناگون معرفی شده است. اندیشه اعتقاد به منجی موعود در شعر که آینه تمام نمای افکار و اندیشه های ملل است، نیز نمودار شده است. هدف این نوشتار، بررسی شعر انتظار در اشعار دو شاعر معاصر حمید سبزواری و سعید بیابانکی است. در این راستا با توجه به گستردگی عناصرادبی، از میان صنایع متعدد بدیعی و بیانی، تنها به کارکرد آرایه های بیانی در این نوع ادبی پرداخته شده است تا از این رهگذر میزان حضور کمّی و کیفی پنج صنعت تشبیه، مجاز، استعاره، کنایه و نماد، در شعر انتظار ارزیابی شود. بر اساس یافته های این پژوهش تشبیه بلیغ و سپس کنایه فعلی بالاترین بسامد را نسبت به دیگر آرایه ها داشتند و در رتبه های بعدی استعاره مصرحه و مجاز با علاقه محل و حال و مجاز با علاقه جزییت حضور بیشتری داشتند.