بررسی فرم در کویر دکتر شریعتی با تکیه بر برجسته سازی

مقاله ی پیش رو حاصل پژوهشی است که با تکیه بر «برجسته سازی» به دنیال یافتن واژگان و ترکیبات برجسته ی موجود در کویر دکتر شریعتی می باشد. به همین سبب بعد از بیان مفهوم برجسته سوازی، واژگان و ترکیبات به کار برده شده درآن ازنطر غیرمتعارف بودن مورد بررسی قرار گرفته است. منظور از برجسته سازی، ساختن کلماتی بدیع است که هم آن را نسبت به قبول زیبواتر کنود وهوم در مفهوم رسانی اش مشکتی ایجاد نکند. نتیجه ی بررسی متن کویر نشان می دهد که شریعتی بیشتر از سه نوع واژه برای برجسته سازی بهره برده است؛ الف) ترکیباتی که حاصل ذهن خود نویسنده هستند. ب) واژه های محاوره ای. ج) واژه هایی که متعلق به ادبیات فارسی کهن بوده است. در بخش زنیره سازی نیز با دو نوع زنیره سازی رو به رو هستیم؛ زنجیره ی اسمی و زنجیره ی وصفی. نویسنده به گونه ای کلمات را در کنار یکدیگر نشانده که حاصل آن تکراری گوش نواز و آهنگین است و خود موجبات تاثیرگذاری بیشتر را فراهم می کند. و در نهایت در بخش تاریخ گرایی در عین تاریخ گریزی با برقراری تناقضی بین آنچه که نویسنده نسبت به آن تنفر دارد و مفهوم بزرگی که وی را ملزم به نوشتن می کند؛ جملات تاریخی و آشنایی را به زبان بیاورد که خود دلیل بزرگی برای متمایز شدن متن کتاب وی با سایر متون وصفی را فراهم کند.