چگونگی تاثیر متقابل ارتباطات و هویت فرد، با رویکرد ابزاری و بافتی زبان، در فرهنگ

فلسفه، دین، علم، زبان، خط و معماری جوهره ی هر تمدن بشری، است که در فرهنگ آن متجلی می شود و فرهنگ هر جامعه، چهار چوب ارتباطات را تحقق می بخشد. زمانی که با استفاده از هنر و آگاهی خود، از فردگرایی به مرحله ی اجتماعی عبور می کنیم  و ورای هر دین و ملیتی خود را دوست و یاور یکدیگر می بینیم، تا جایی که می توانیم، از فرهنگ و زبان یکدیگر وام بگیریم. زبانی که تجلیات فرهنگ است، با نظام مشترکی از باورها، ارزش ها و رفتارها، نمادها، نقش ها و ... که انسان ها برای تطبیق با جهان پیرامون و هم چنین در ارتباط با یکدیگر به کار می برند. در عصر حاضر در میان تعاملات نابجای فرهنگی با حجم عظیم نقاب هایی روبه رو هستیم که دریچه ی اصلی ارتباطات را هدف قرار داده اند، به گونه ای که افراد جامعه، هویت خود را از طریق مقام و ثروت متجلی می کنند. با این دیدگاه،ارتباطات فرهنگی را می توان از دو رویکرد متفاوت بررسی نمود، نخست با رویکردی ابزاری و سپس، رویکردی به عنوان بافتی که در هر ارتباط کلامی و تحت زبان اتفاق می افتد. فرد و بافت ارتباطی، مانند یک گذاره دو شرطی متقابلا از یکدیگر تاثیر می گیرند. در این مقاله چگونگی این تاثیر متقابل در تعاملات فرهنگ ملل و تاثیر آن بر هویت افراد را بررسی می کنیم و با تفسیر نتایج پژوهش های به دست آمده و نشان دادن جایگاه ارتباطات و هویت انسانی، راهکاری برای ظهور فرهنگی والا، ارائه می دهیم.