نقش نگرش زیست بوم گرایی بر تقویت اقتصاد مقاومتی و اجرایی شدن اهداف آن

نگرش و شیوه زندگی مصرف گرایانه در تمامی جوامع به سرعت در حال گسترش است. جوامع کنونی در پی جبرانِ یک عاملِ خرسندسازِ درونی به ترویج مصرف گرایی می پردازند؛ نقش این عامل خرسندسازِ درونی را پیشتر، مؤلفه های روانی و معنوی بازی می کرد؛ این در حالی است که استفاده بی حد و حصر از منابع طبیعی زیان های جبران ناپذیری را بر محیط زیست وارد می کند و مصرف گرایی، کمبودهای روانی، معنوی و اجتماعی جامعه را برطرف نمی سازد. رشد فزایندۀ مسائل زیست محیطی علاوه بر محیط زیستگرایان اقشار بسیاری از جمله پزشکان، جامعه شناسان، اقتصاددانان و دیگر افراد جامعه را از آیندۀ به پایان رسیدن منابع طبیعی زمین، نگران کرده است و تمامی گروه ها به دنبال راهکار برای حل مشکلات زیست محیطی هستند. رویکرد زیست بوم گرایی در این میان، راه حلی بنیادین و اساسی مطرح می کند که به دگرگونی در رابطه زندگی انسان و جهانِ طبیعیِ غیر انسانی می اندیشد و می تواند نقش مؤثری در مدیریت بحران مصرف گرایی و پیامدهای آن داشته باشد. زیست بوم گرایان راه گذر از جامعۀ مصرفی که صرفاً به دنبال تأمین نیازهای مادی است را در تغییر نگرش و انگیزه های مادی می داند؛ افراد در جوامع پرمصرف هرگز رضایت خاطر نخواهند داشت و همواره بر مصرف خود می افزایند. در واقع زیست بوم گرایان به دنبال دو رهیافت هستند: در گام اول به دنبال تغییر شیوه های تولید و مصرف و درگام دوم در پیِ ایجاد اخلاق زیست محیطی جدید هستند. به این ترتیب رویکرد زیست بوم گرایان می تواند راه حلی برای ایجاد اقتصاد مقاومتی در جامعۀ مصرفگرای کنونی باشد .