عوامل مؤثر بر بقای اطفال مبتلا به لوسمی حاد لنفوبلاستیک، مراجعه کننده به بیمارستان شهید صدوقی یزد

مقدمه: لوسمی حاد شایع ترین سرطان اطفال بوده و تقریباً 30% بدخیمی های اطفال را شامل می شود. درمان براساس عوامل پروگنوستیک سبب بهبود بقا در 20 سال اخیر شده است و چون عوامل پروگنوستیک در جوامع مختلف متفاوت می باشند لذا به بررسی عوامل پروگنوستیک و تأثیر پیشگویی کننده آنها پیامد بیماران در استان یزد پرداختیم.

روش بررسی: این مطالعه تحلیلی از نوع follow-up بوده و به روش گزارش موارد (case series) انجام گردید. جامعه مورد مطالعه 56 بیمار لوسمیک (14-0 سال) مراجعه کننده به بیمارستان شهید صدوقی یزد (سال85-1380) بودند که در آنها علایم بالینی (سن، جنس، وجود لنفادنوپاتی، اسپلنو مگالی، هپاتومگالی) و آزمایشگاهی (ldh، cbc فلوسیومتری) بررسی شد .از تکنیک آماری cox proportional hazard, chi-square جهت یافتن فاکتورهای پیشگویی کننده پیامد بیماری (عود ومرگ) استفاده شد. به گونه ای که کلیه عوامل پروگنوستیک را تحت آنالیز یک متغیره و چند متغیره قرار داریم.

نتایج: در مورد پدیده عود در 12 مورد (21.4%) که فقط 50000 wbc≥ در آن فاکتور پیشگویی کننده بود. در مورد پدیده مرگ، 7 مورد (12.5%) اتفاق افتاد که 50000 wbc≥ analysis دارای قدرت پیش گویی کنندگی بود (75.11-2.23-ci) 95%، (21.77:hr، 0.008(p=.

نتیجه گیری: با توجه به اینکه پاسخ به درمان در این مرکزدر حد کشورهای اروپایی بوده است و توانسته است با شیمی درمانی قوی نقش عوامل پروگنوستیک را کمرنگ کند، ولی همچنان شمارش گلبولهای سفید فاکتور مؤثری است به طوریکه بیماران با 50000 wbc≥، 22 مرتبه احتمال مرگشان بیشتر از بقیه است لذا باید این بیماران در گروه high risk قرار گیرند.