بررسی علایم بالینی و آزمایشگاهی لوسمی سلول مویی و میزان پاسخ دهی به داروی کلادریبین (cladribine)

مقدمه: لوسمی سلول مویی سرطان نادری است که در صورت تشخیص به موقع، در اغلب موارد با درمان مناسب، قابل علاج و در صورت عدم تشخیص و درمان، یک بیماری کشنده است .این بیماری با علایم ناشی از کاهش رده های خونی و بزرگی طحال، خود را نشان میدهد که اگر به فکر آن نباشیم، با خیلی از بیماری های دیگر اشتباه می شود .هدف از این مطالعه که به صو رت آینده نگر روی 25 بیمار مبتلا صورت گرفته است، بررسی ش یوع علایم بالینی و آزمایشگاهی اولیه جهت تشخیص زو دتر و همچنین میزان پاسخ دهی آنها به داروی انتخابی آن یعنی کلادریبین در بین بیماران مورد مطالعه و مقایسه آن با پاسخ سایر کشورها میباشد.

روش بررسی: این مطالعه، از نوع توصیفی-تحلیلی است و روش نمونه گیری به صو رت سرشماری بوده که 25 بیمار، براساس شواهد بالینی و آزمایشگاهی طی 1378 تا 1384 در بیمارستان های وابسته به دانشگاه های علوم پزشکی شهید بهشتی و شهید صدوقی یزد، با تشخیص قطعی hcl به صورت sequential، وارد مطالعه شده و به طور آینده نگر مورد بررسی قرار گرفتند .سن، جنس، اولین علامت منجر به مراجعه و یافته های معاینه ای و بالینی و علایم آزمایشگاهی، طی یک پرسشنامه ای که تهیه شده بود، ثبت شد. 21 بیمار تحت درمان با داروی کلادریبین (2cda) قرار گرفته و میزان پاسخ به درمان بر اساس یافته های بالینی و آزمایشگاهی مورد ارزیابی قرار گرفت.

نتایج: از این 25 نفر، 5 زن و 20 مرد بودند (20% در برابر 80%). بیش ترین سن ابتلا 55 تا 67 سال و شایع ترین علامت اولیه مربوط کم خونی بود که به صورت ضعف و بی حالی بود . 2 نفر از 20 مرد مبتلا به این بیماری به طور اتفاقی کشف شدند و علامت اولیه نداشتند. شایع ترین یافته در معاینه بالینی، طحال بزرگ بود که در 100% زنان و 80% مردان با اندازه متوسط 4 تا 5 سانتی متر زیر لبه دنده حس می شد. دیده شدن سلول مویی در خون محیطی، تعداد گلبول های سفید پایین و کم خونی به ترتیب شایع ترین یافته های آزمایشگاهی بودند .پان سیتوپنی (کاهش تمام رده های خونی) فقط در 60% موارد دیده شد. 19 نفر از 21 نفر (90.5%) به درمان پاسخ دادند. 13 نفر پاسخ کامل (61.9%) و 6 نفر، پاسخ نسبی داشتند (28.5%) و 2 نفر نیز اصلا به درمان پاسخ ندادند (9.5%). همه زنان مبتلا به درمان پاسخ کامل دادند و درمان شدند.

نتیجه گیری: در صورت وجود ضعف و بی حالی، طحال بزرگ و کاهش رده های خونی در هر بیمار با محدوده سنی 50 تا 60 سال به خصوص در مردها می بایست به فکر این بیماری بود و آن را بررسی کرد . میزان پاسخ دهی این بیماری به داروی کلادریبین، در بیماران ما بسیار عالی (90.5%) و مشابه مطالعات قبلی در دنیا است. بنابراین با تشخیص به موقع و درمان مناسب می توان این بیماری کشنده را مهار کرد.