اداره پارگی وسیع پرینه در ترومای شدید لگن

مقدمه: بعد از ترومای سر، شکستگی لگن شایع ترین علت مرگ در بیماران با تروماهای متعدد می باشد. علت اصلی مرگ در بیماران شکستگی لگن و جراحت پرینه، خونریزی کنترل نشده و غیر قابل کنترل است و در موارد مرگ و میر تأخیری علت اصلی مرگ سپسیس لگن می باشد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمان بیماران با آسیب وسیع پرینه می باشد.

روش بررسی: این مطالعه به صورت توصیفی در مدت سه سال (سالهای 1384- 1382) در مرکز ترومای بیمارستان شهید کامیاب در دانشگاه علوم پزشکی مشهد صورت گرفت .اطلاعات مربوط به سن، جنس، مکانیسم تروما و نوع آسیب از پرونده بیماران به دست آورده شد در پرسشنامه ثبت گردید .از مجموع بیمار ان با شکستگی لگن و ترومای پرینه، 11 بیمار که شکستگی لگن، پارگی وسیع پرینه (آسیب مجرا و کانال آنال) داشتند مورد مطالعه قرار گرفتند .نتایج پس از جمع آوری توسط نرم افزار آماری spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج: از 11 بیمار بررسی شده 9 بیمار مرد و 2 بیمار زن و م توسط سن 35 سال بود. مکانیسم تروما در همه موارد شامل حوادث جاده ای (ترومای بلانت) بود. همه بیماران در 6 ساعت ابتدایی بستری حداقل 4 لیتر سرم و 3 واحد خون دریافت نمودند .متوسط خون مصرفی  8 واحد پک سل بود و یکی از بیماران نیازمند 21 واحد خون شد. همه بیماران در ابتدای بستری به اتاق عمل برده شده و جهت آنان کلوستومی انحرافی و شستشوی دیستال رکتوم سیستوستومی و دبریدمان رادیکال نسوج نکروز و همچنین شس تشوی زخم ها انجام گردید . از نظر سیر بیماری در 9 بیمار نتایج خوبی به دست آمد . یک مورد مرگ رخ داد و یک مورد دچار نارسایی حاد کلیه شد که با درمان طبی بهبود یافت.

نتیجه گیری: شکستگی لگن و جراحت وسیع پرینه با مرگ و میر بالایی همراه است .تشخیص سریع و درمان صحیح شامل رانیماسیون، کلوستومی، سیستوستومی، دبریدمان و شستشوی نسوج نکروزه می باشد.