بررسی روند تغییرات کیفیت شیمیایی منابع آب زیرزمینی دشت بم و بروات طی سال های 1383-1376

مقدمه: مشکل کمبود آب شیرین و بحث پایداری وعدم پایداری آن در گستره وسیعی از کشورهای جهان خصوصا ایران مطرح است. ویژگی های اقلیمی و جغرافیایی ایران سبب شده است که بخش عمد های از ایران در مناطق خشک و نیمه خشک قرار گیرد. این مطالعه بمنظور بررسی تغییرات شیمیایی کیفیت آب دشت بم – بروات و تعیین روند تغییرات آن انجام گرفت.

روش کار: در این بررسی توصیفی تعداد 20 حلقه چاه آب پیزومتری و 10 حلقه چاه آب مورد استفاده برای شرب با توجه به پراکندگی آن ها در دشت انتخاب گردید. 12 پارامتر شیمیایی مهم آب با استفاده از روش های مندرج در کتاب روش های استاندارد سال 98 در طول سال های 76 تا 83، نمونه برداری و مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج بصورت حداکثر، میانگین و حداقل هر پارامتر برای هر چاه در هر سال تعیین شد. هم چنین میانگین، حداکثر و حداقل غلظت ها در سال 82 با طبقه بندی شولر و ویلکوکس مقایسه و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج: تغییرات کیفیت شیمیائی، روندی درجهت نامطلوب شدن آب چاه های شرب نشان داد. آب چاه های پیزومتری موجود نیز در منطقه در مواردی در جهت نامطلوب شدن کیفیت شیمیائی تغییر کرده است. بر اساس طبق هبندی و نمودار شولر آب منطقه 1 از نظر آشامیدن مناسب و منطقه 2 از این نظر فقط برای حالت اضطراری مناسب و منطقه 3 نامناسب تشخیص داده شدند. بر اساس نمودار و طبقه بندی ویلکوکس آب منطقه شماره 1 برای آبیاری مناسب و آب منطقه 2 برای حالت اضطراری وآب منطقه 3 نامناسب تشخیص داده شدند.

نتیجه گیری: پیشنهاد می شود که بمنظور حفظ کیفیت و افزایش میزان آب منابع دشت بم و بروات نسبت به گسترش برنامه های آبخیزداری و آبخوان داری و کنترل سیلاب ها برای تغذیه مصنوعی دشت اقدام گردد.