بررسی اپیدمیولوژیک نفریت لوپوس در 40 بیمار بستری در بیمارستان امام خمینی تهران

مقدمه: لوپوس اریتماتوس سیستمیک از بیماری های التهابی و چند سیستمی است که ارگان های مختلف بدن از جمله قلب، ریه، دستگاه خون، دستگاه عضلانی اسکلتی، گوارشی و کلیه ها را درگیر می کند که درگیری کلیه در تعیین پروگنوز بیماری اهمیت ویژه ای دارد. در این مطالعه وضعیت اپیدمیولوژیک، اثرات کوتاه مدت درمان در درگیری کلیوی و همچنین نقش سطح کمپلمان anti dna, (ds) در مبتلایان به لوپوس نفریت بستری در بیمارستان امام خمینی (ره) تهران طی سال های 83-1378 صورت پذیرفت.

روش کار: نحقیق به روش توصیفی بر روی 40 بیمار مبتلا به لوپوس بستری در بخش های داخلی و نفرولوژی صورت پذیرفت. از این تعداد، 37 بیمار پاتولوژی اثبات شده ای داشتند. تمامی بیماران مورد مطالعه، بیوپسی کلیه داشته و درمان های مناسب با توجه به پاتولوژی گزارش شده دریافت نموده بودند. اطلاعات مربوط به بیماران از جمله سن، جنس، علائم بالینی و یافته های پاتولوژی در فرم اطلاعاتی ثبت گردید و داده های فرم اطلاعاتی استخراج و نتایج به صورت آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی گزارش گردید.

نتایج: محدوده سنی بیماران بین 45-12 سال و میانگین سنی 21.5 سال و حداکثر فراوانی در دهه دوم زندگی با 48.6 درصد بود. 86.5 درصد از بیماران زن و 13.5 درصد مرد بودند. راش پروانه ای و تب به ترتیب با 62.5 درصد و 57.5 درصد شایع ترین علائم بالینی بود. شایع ترین پاتولوژی و علائم درگیری کلیوی به ترتیب کلاس iv با 37.8 درصد و هماچوری با 88.9 درصد بود. 97.1 درصد بیماری با توجه به پاتولوژی، درگیری کلیوی داشتند. پالس تراپی با کورتون و سیکلوفسفاماید در 50 درصد موارد در پاتولوژی iv برای جلوگیری از نارسایی مزمن کلیه مؤثر بود. 100 درصد بیماران نفریت لوپوسی با کلاس iii پرگنوز بد داشتند.

نتیجه گیری: شایع ترین یافته بالینی در مبتلایان به لوپوس اریتماتوز سیستمیک تب و راش پروانه ای صورت، شایع ترین یافته درگیری کلیه، هماچوری و شایع ترین پاتولوژی درگیری کلیه کلاس ivمی باشد. سطح آنتی بادی ضد dna دو رشته ای با درگیری کلیه و پیش آگهی بیماران ارتباط دارد. اثبات پاتولوژی کلاس iv و iii در نفریت لوپوس اندیکاسیون پالس کورتون و سیکلوفسفاماید دارد که در 50 درصد موارد می تواند از نارسایی مزمن کلیه جلوگیری کند.