بررسی فاصله q-t در الکتروکاردیوگرام کودکان مبتلا به کری مادرزادی مدارس استثنائی مشهد – 1384

مقدمه: سندرم  q-tطولانی بدون علت شکل نادری است و افراد مبتلا به این بیماری دارای اختلالات رپولاریزاسیون در الکتروکاردیوگرافی می باشند که می تواند منجر به سنکوپ و مرگ ناگهانی گردد. سندرم طولانی شدن  q-tمادرزادی یا بدون علت می تواند همراه کری مادرزادی باشد که به صورت اتوزومال رسسیو انتقال می یابد. هدف این مطالعه بررسی فاصله  q-tدر بیماران مبتلا به کری مادرزادی بوده است

روش کار: این مطالعه مورد – شاهدی در سال 1384 در مدارس استثنائی مشهد انجام شده است. 100 مورد کودک کر مادرزاد شناخته شده به عنوان گروه مورد و 100 کودک سالم که از نظر سنی و جنسی مشابه گروه مورد بودند، به عنوان گروه شاهد مورد مطالعه قرار گرفتند. از کلیه این کودکان الکتروکاردیوگرام به عمل آمد و فاصله q-t بر اساس فرمول بازت (44 % ثانیه) اندازه گیری شد. مشخصات فردی، نتایج اندازه گیری فاصله  q-tدر پرسشنامه جمع آوری و با استفاده از آمار توصیفی پردازش شد.

نتایج: سن کودکان بین 7-12 سال و متوسط 9 سال بوده است. 50% مرد و 50% زن بودند. میزان متوسط زمان qtc در گروه بیمار در حدود 0.43 ثانیه که شامل 0.44 ثانیه در جنس مونث و 0.42 ثانیه در جنس مذکر بود. میزان متوسط زمان qtc در گروه شاهد در حدود 0.42 ثانیه که شامل 0.42 ثانیه در جنس مونث و همین میزان در جنس مذکر بود. 44% بیماران مدت زمان qtc  طولانی تر از 0.46 ثانیه داشتند که 29% مونث و 15% مذکر بودند. در مقابل در گروه شاهد 28% میزان qtc مساوی 0.44 ثانیه داشتند با پراکندگی جنسی 14% در جنس مذکر و 14% در جنس مونث بود.

نتیجه گیری: این مطالعه مؤید وجود سندرم  q-tطولانی در مبتلایان به کری مادرزادی می باشد. بنابراین پیشنهاد می شود از آنجائی که جمعیت مبتلا به کری مادرزادی در میان مردم تعداد کمی هم نیستند، انجام الکتروکاردیوگرافی معمولی در این افراد به منظور شناسائی و اقدامات پیشگیرانه انجام گیرد.