ترومبوز سینوس های وریدی مغزی

مقدمه: ترومبوز وریدهای مغزی برای اولین بار در سال 1825 گزارش شد. اهمیت تشخیص به موقع آن این است که با درمان زودهنگام، می توان از مرگ بسیاری از بیماران جلوگیری کرد. هم چنین شناخت علت زمینه ای، پیشگیری این کسالت را میسر و ممکن می سازد. میزان بروز واقعی ترومبوز وریدی به طور دقیق مشخص نیست.

روش کار: این مطالعه توصیفی از آذر 1384 تا آذر ماه 1385 در بیماران مراجعه کننده به اورژانس اعصاب بیمارستان قائم (عج)، انجام شد. تمام بیمارانی که با علایم بالینی وجود افزایش فشار داخل جمجمه و علائم عصبی روانی مبهم همراه با ادم پاپی مراجعه کردند، بررسی شده و سی تی اسکن و ام آر آی مغزی برای آنان درخواست گردید. در صورت شک به ترومبوز سینوس های وریدی، به وسیله ام آر و نوگرافی مغز تشخیص قطعی داده شده و بیماران تحت بررسی های تکمیلی و درمان قرار می گرفتند. اطلاعات با استفاده از نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شد. بیماران بعد از ترخیص به مدت 3 هفته متوالی در درمانگاه اعصاب بیمارستان قائم (عج) ویزیت می شدند.

نتایج: از مجموع 20 بیمار مورد بررسی، 70 درصد مونث و 30 درصد مذکر بود که نسبت زن به مرد 2.3 به 1 بوده است. میانگین سنی بیماران 30 سال بود. شایع ترین تابلوی بالینی بیماران، سردرد بوده است. علل زمینه ای ایجاد ترومبوز سینوس های وریدی در بیماران فوق به ترتیب فراوانی عبارتند از: مصرف قرص های ضد بارداری، دوران نفاس بعد از زایمان، عفونت گوش میانی، سندروم نفروتیک و سوء مصرف کریستال. در بررسی ام آر آی و ام آر ونوگرافی بیماران مورد مطالعه، در 20 درصد درگیری سینوس ساژیتال فوقانی به تنهایی، در 10 درصد درگیری سینوس لترال به تنهایی، در 5 درصد درگیری سینوس سیگموئید و در 65 درصد درگیری سینوسهای ساژیتال فوقانی و لترال همزمان وجود داشت.

نتیجه گیری: ترومبوز سینوس های وریدی را می توان از موارد مهم اورژانس در نورولوژی دانست. در هر بیمار که با علائم افزایش فشار داخل جمجمه و یا علائم عصبی روانی مبهم به ویژه همراه با ادم پاپی مراجعه نماید، باید به فکر ترومبوز سینوس های وریدی بود و با روش های تشخیصی فرابالینی از جمله ام آر آی و ام آرونوگرافی به تشخیص بهنگام رسید و با عنایت به قابل درمان بودن بیماری، از بروز عوارض عصبی پایدار، غیر قابل برگشت و چه بسا کشنده بیماری جلوگیری نمود.