بررسی تراکم استخوان در بیماران با نارسایی کلیه قبل و بعد از پیوند کلیه

مقدمه: یکی از شایع ترین عوارض متابولیک پیوند کلیه، کاهش تراکم استخوانی خصوصا" در ابتدای پیوند می باشد .تشخیص به موقع و درمان آن در ابتدای پیوند می تواند مانع از بروز شکستگی و بدتر شدن آن به دنبال مصرف کورتیکواستروئید باشد.

روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی بوده و به صورت مقطعی در فروردین تا مهر ماه 1385 در دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شده است، 50 بیمار که در طی دوره مطالعه گرافت دریافت کرده بودند وارد مطالعه شدند و 31 نفر آن را به اتمام رسانیدند. این بیماران از لحاظ تراکم استخوانی بلافاصله قبل پیوند، 6 ماه و 1 سال پس از آن توسط روش جذب سنجی دوگانه اشعه ایکس ارزیابی شدند. اطلاعات بدست آمده در نرم افزار  spss تجزیه و تحلیل شد و از آزمون های آماری دوگانه و کای دو و آنالیز واریانس نیز استفاده شد.

نتایج: از 31 نفر 17 نفر زن (54.8%) و 14 نفر مرد (45.2%) بودند. قبل از پیوند متوسط تی اسکوئر در گردن فمور ستون فقرات کمری به ترتیب 1.19± 0.88- و 1.12± 0.37- بود. در ماه ششم پس از پیوند، متوسط آن در گردن فمور و ستون فقرات کمر ی به ترتیب به 0.95±1.42- و 1.36±1.41- کاهش یافت (0.05(p>. در پایان سال اول، متوسط تی اسکوئر، در این مناطق معادل 1.11±1.13- و 1.33±1.29- بود که نسبت به نوبت قبل کاهش بارزی نداشت (0.05(p>.

نتیجه گیری: کاهش تراکم استخوان در بعد از پیوند کلیه بیشتر در 6 ماه ابتدای پیوند رخ می دهد. لذا بهتر است اقدامات پیشگیری و درمانی از ابتدای پیوند و یا حتی قبل ازآن آغاز شود.