مقایسه اثر آلفا بلوکرهای تامسولوسین و ترازوسین در دفع سنگ های حالب پس از سنگ شکنی برون اندامی (eswl)

مقدمه: مبتلایان به سنگ کلیه نسبت به جمعیت موجود جامعه از درصد بالایی برخوردارند. هدف از مطالعه تعیین و مقایسه مدت زمان دفع سنگ، شدت درد، میزان مصرف مسکن و روزهای از کارافتادگی بعد از  eswl در سه گروه  a,b,cمی باشد.

روش کار: در این کارآزمایی بالینی دوسوکور، 240 بیمار با معیار ورود بیماران دارای سنگ با قطر 5-20 میلی متر و معیار خروج اعتیاد به مواد مخدر وارد مطالعه گردیدند. کلیه بیماران واجد شرایط به روش تصادفی سازی با بلوک های شش تایی و به صورت دو سوکور در یکی از سه گروه درمانی c,b,a قرار گرفتند. گروه a یا کنترل: شامل بیمارانی هستند که درمان روتین را که شامل شیاف دیکلوفناک 100 میلی گرم شب ها 1 عدد و قرص دیکلوفناک 25 میلی گرم روزی 3 عدد به همراه هیدراسیون (هیدراسیون به طور نسبی یعنی حداقل ساعتی یک لیوان آب بنوشد) می باشد گروه (b):  شامل بیمارانی است که به آن ها علاوه بر درمان روتین روزانه 0.4 میلی گرم تامسولوسین تجویز می شود. گروه (c): شامل بیمارانی است که به همراه درمان روتین روزانه 2 میلی گرم ترازوسین استفاده کردند. سپس بیماران تا سه ماه و در طی سه ویزیت پیگیری شدند.

نتایج: درصد دفع سنگ در گروه تامسولوسین (85.5%) نسبت به دو گروه (80%)و گروه c (83.8%) بیشترین و، میانگین زمان دفع سنگ در گروه کنترل با 14.9 روز نسبت به دو گروه b (12.1 روز) و  گروه c (12.2 روز) بیشترین میزان بود. شدت درد بر اساس نمودار vas در تامسولوسین (4.7) کم ترین، در حالی که در گروه c، 5.2 و در گروه a، 5.5 گزارش شد و مصرف مسکن تزریقی در گروه α بلوکرهای c,b  (4 نفر و 2 نفر)  کمتر از گروه کنترل (8 نفر) بود. البته در هیچ کدام از این موارد ذکر شده از لحاظ آماری اختلاف معنی داری وجود نداشت.

نتیجه گیری: α بلوکرها سمپتوم های مرتبط با درد را در بیماران بعد از سنگ شکنی برون اندامی کاهش می دهند ولی در دفع  سنگ تأثیری ندارند.