• بررسی زیر گروه های لنفوسیت های خون محیطی در بیماران مبتلا به ویتیلیگو

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1386/06/01
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1386/06/01
    • تعداد بازدید: 691
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -

    مقدمه: ویتیلیگو یک بیماری اکتسابی با شیوع 1 تا 2 درصداست که با از دست رفتن رنگدانه پوستی و به صورت لکه هایی سفید رنگ تظاهر می کند. از نظر هیستولوژی، مهم ترین تغییر در ویتیلیگو نبود ملانوسیت ها در محل اتصال درم و اپیدرم است. مکانیسم های اتوایمیون با یک استعداد ژنتیکی زمینه ای محتمل ترین علت ویتیلیگو است این مطالعه به منظور فهم دقیق تر چگونگی اختلال ایمنی در این بیماران و در جهت آشکار ساختن بیشتر پاتوژنز بیماری انجام شده است.

    روش کار: در این مطالعه که به روش مورد ش اهدی انجام شد، 29 بیمار مبتلالا به ویتیلیگوکه در عرض شش ماه گذشته هیچ گونه درمانی دریافت نکرده بودند به علالاوه 21 فرد شاهد سالم ارزیابی شدند. از تمام افراد مورد مطالعه پس از کسب شرح حال ومعاینه کامل چهار میلی لیتر خون گرفته شد.خون حاصله پس از انجام شمارش مطلق لکوسیتی به روش فلوسیتومتری با اندازه گیری مارکرهای سطحی 25 cd3,cd4,cd8,cd19,cd16,cd56,cd بررسی شد و درصد گروه های مختلف لنفوسیتی یعنی کل لنفوسیت های t، لنفوسیت های t یاریگر و سیتوتوکسیک، لنفوسیت های b، سلول های کشنده طبیعی وسلول های تنظیم کنن ده ایمنی در خون این بیماران مشخص شد. سپس این مقادیردر زیر گروه های بالینی مختلف بیماری ویتیلیگو با یکدیگر و افراد شاهد مقایسه گردید. اطلاعات حاصله با کمک نرم افزار   spssویرایش 11.5 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.

    نتایج: میزان مطلق کل لنفوسیت های t، سلول های t سیتوتوکسیک، لنفوسیت های cd25+ و لنفوسیت های b در افراد مبتلا به ویتیلیگوی ژنرالیزه به شکل معنی داری بالا تر از افراد مبتلا به ویتیلیگوی لوکالیزه بود. هم چنین میزان سلول های +25cd هم در افراد مبتلا به ویتیلیگوی ژنرالیزه و هم ویتیلیگوی پایدار به معنی داری بالا تر از گروه شاهد بود و بالاخره میزان کل لنفوسیت ها در افراد مبتلا به ویتیلیگوی لوکالیزه نسبت به گروه شاهد به شکل معنی داری کاهش یافته بود.

    نتیجه گیری: یافته های حاصله نشان دهنده اختلال ایمنی سلولی در بیماری ویتیلیگو است. احتمالا نقص سیستم مرکزی تنظیم کننده ایمنی سلولی در ایجاداین اختلال نقش دارد. افزایش سلول های +25cd یا سلول های تنظیم کننده ایمنی در زیر گروه های بالینی مختلف بیماری نسبت به گروه شاهد به نفع این فرضیه است. با انجام مطالعات گسترده تر بعدی شاید بتوانیم به ایجاد راه د رمانی جدید و موثری برای ویتیلیگو که از راه تنظیم ایمنی بدن عمل می کند امیدوار بود.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین ژورنال ها