بررسی موارد همراهی هیپرپاراتیروئیدیسم در بیماران کاندیدای عمل جراحی تیروئید

مقدمه: انجام عمل جراحی در ناحیه گردن، مانند اعمال مربوط به غده تیروئید، عمل جراحی مجدد را به علت پاتولوژی پاراتیروئید بسیار دشوار می سازد، لذا تشخیص قبلی و انجام همزمان هر دو عمل از لحاظ کاهش شیوع بیماری، سهولت عمل و نیز کاهش هزینه ها بسیار سودمند می باشد.

روش کار: این مطالعه توصیفی بر کلیه بیماران نیازمند به جراحی تیروئید در بخش جراحی بیمارستان امام رضا (ع) و امید از بهمن ماه 1382 لغایت بهمن ماه 1384 انجام شد. ابتدا بر اساس شرح حال، معاینه، یافته های پاراکلینیک و عمل جراحی برای هر بیمار یک فرم اطلاعات تکمیل گردید. علاوه بر آزمون های مربوط به تیروئید، مقادیر pth و ca نیز اندازه گیری و در صورت بالا بودن، اسکن mibi پاراتیروئید انجام شد. در نهایت مطالعه بر 150 بیمار انجام  گرفت. در جریان عمل نیز غدد پاراتیروئید اکسپلور و در صورت غیرطبیعی بودن، برداشته شده، جهت پاتولوژی ارسال گردید. اطلاعات به دست آمده بر اساس آزمون های آماری کای دو تجزیه و تحلیل شد.

نتایج: در بررسی مجموع 150 بیمار مورد مطالعه شامل 20% مرد و 80% زن، توده گردنی در 98%، علائم بالینی پرکاری تیروئید در 6.7%، و تنگی نفس در 4% بیماران وجود داشت. شایع ترین پاتولوژی تیروئید، گواتر مولتی ندولر (55.4%) و سپس کانسر پاپیلری (26%) بود. توده پاراتیروئید در 5 مورد (3.3%) از بیماران حین عمل مشاهده گردید که پاتولوژی آن در 4 نفر (80%) آدنوم پاراتیروئید گزارش شد. در دو گروه واجد و فاقد آدنوم پاراتیروئید میزان وجود هایپرکلسمی به ترتیب 100 %و 95.2%، هایپوفسفاتمی 100% و 97.9%، افزایش pth 100%و 30.1% لمس توده حین عمل 100% و 0.7%، و اسکن مثبت پاراتیروئید 100% و 30.8% بود.

نتیجه گیری: بر اساس آزمون های آماری هایپرکلسمی و هایپوفسفاتمی شاخص مناسبی برای پیشگویی وجود آدنوم پاراتیروئید در بیماران با توده تیروئیدی نبود، اما افزایش pth، لمس پاراتیروئید حین عمل و اسکن پاراتیروئید شاخص های مناسبی برای پیشگویی وجود آدنوم پاراتیروئید در بیماران با توده تیروئیدی تلقی گردید.