• علل قطع درمان، در بیماران مبتلا به سل ریوی استان خراسان

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1386/06/01
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1386/06/01
    • تعداد بازدید: 353
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -

    مقدمه: شناسایی عوامل مؤثر بر قطع یا تأ خیر درمان در بیماری هایی نظیر سل، اهمیت بسیار زیادی داشته، آشنایی با آن ها می تواند سبب بهبود استراتژی های درمانی و تدوین روش های آموزشی مناسب برای بالا بردن سطح آگاهی افراد مبتلا به این بیماری ها گردد.

    روش کار: در این مطالعه گذشته نگر توصیفی، کلیه پرونده های پزشکی مربوط به بیماران مبتلا به سل ریوی که طی سال های 1382 لغایت 1384 به مرکز بهداشت شماره 2 شهرستان مشهد مراجعه کرده و تحت درمان ضد سل قرار گرفته بودند، بررسی گردید و متغیرهای سن، جنس، ملیت، پیامد درمان، و علل قطع یا تا خیر درمان استخراج شده و با روش های آمار توصیفی ارزیابی گردید.

    نتایج: تعداد کل بیماران مورد مطالعه 659 مورد بود، که از این تعداد 534 مورد (81%) مبتلا به سل ریوی اسمیر مثبت و 12 مورد (19%)، به سل ریوی اسمیر منفی مبتلا بودند. درمان ضد سل در 43 بیمار (8%) از 534 بیمار مبتلا به سل ریوی اسمیر مثبت، با قطع یا تاخیر مواجه شده بود که علل قطع درمان عبارت بودند از: مرگ بیمار در نتیجه سل (20 بیمار، 3.7%)، هپاتیت دارویی (11 بیمار، 2%)، احساس بهبودی (2 بیمار، 0.37%)، مشکلات شنوایی و سرگیجه (2 بیمار، 0.37%)، سل مقاوم به چند دارو، ( 2 بیمار، 0.37%)، پورپورا (1 بیمار، 0.19%)  و تشدید نارسایی کلیه (2 بیمار، 0.37%)، 438 بیمار (82%) بهبود کامل داشتند.

    نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهدکه هپاتیت ناشی از داروهای ضد سل شایعترین علت قطع و یا تا خیر درمان می باشد. هم چنین مطالعه حاضر از تا ثیر و کارآیی dots، به عنوان روش ارجح درمان، حمایت می کنند. تلاش به منظور افزایش آگاهی بیماران در مورد ماهیت بیماری سل و چگونگی درمان آن در ابتدای شروع درمان، و نیز در فواصل منظم طی درمان، می تواند به عنوان یک استراتژی مهم در کنترل بیماری و به حداقل رساندن موارد قطع درمان، به کار رود.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم