تدوین چارچوب طراحی شهری اراضی قهوه ای با تأکید بر مکان سازی مبتنی بر رویکرد امنیت محیطی

طراحی شهری علم و هنری است چند وجهی که تمامی وجوه آن با مشارکت مردم شکل می گیرد. این مردم هستند که فضایی را نیازمند طراحی کرده و همین مردم جذب فضایی می شوند که به آن تعلق دارند و برایشان خاطره گذشته را تداعی می کند. زمانی که این همانی بوجود آید؛ مکانی شکل می گیرد که تک تک افراد با آن، تفکری از گذشته خود را تسکین می بخشند. نیز امروزه باز توسعه زمین هایی که در گذشته خود را تسکین می بخشند. نیز امروزه باز توسعه زمین هایی که در گذشته دارای کاربری هایی نظیر صنعتی و تجاری بوده و به علت تغییر در نیازهای انسان ها، به زمین هایی رها شده تبدیل شده اند؛ یکی از دغدغه های شهرسازان و برنامه ریزان شهری کشور محسوب می شود. این زمین ها که به علت سابقه کاربری خود، بعضا دارای آلایندگی های مختلف بوده و منشا مشکلات اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی هسنتد، اراضی قهوه ای نامیده می شوند. اراضی قهوه ای که از عصر صنعتی شدن در کلان شهرهای ما وجود دارند؛ بهترین مکان برای تداعی گذشته از دریچه آینده است و این امنیت است که شکل گیری و ثبات هر مکانی را تضمین می نماید. از این رو در این پژوهش با مرور توصیفی- تحلیلی ادبیات موضوع، اصول حاکم بر اراضی قهوه ای بر تاکید بر مکان و امنیت محیط شناسایی شده است و بر این اساس، پی به این مهم برده که اراضی قهوه ای هر منطقه، مکان یادمانی ذهن شهروند بوده که با بالا بودن امنیت محیطی می توان قلب مرده شهرها را به زندگی طراحی شده مردم بازگرداند.