تحلیل آماری حریم لرزه ای گسل لهبری

مشاهده فجایع و خسارات زیاد زمین لرزه ها اهمیت مقابله با اثرات و خطرات آن را بالا برده است. با دانش کنونی بشر راه حلی جز طراحی سازه های مقاوم در برابر زمین لرزه و مقاوم سازی سازه های موجود وجود ندارد. برای رسیدن به این هدف تحلیل و ارزیابی خطر زمین لرزه و بدست آوردن یک برآورد خوب از نیروهای زمین لرزه از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. استان خوزستان واقع در جنوب غرب کشور ایران به عنوان قلب تپندۀ اقتصاد این کشور مطرح می باشد. بخش بزرگی از زیرساخت های مهم ایران در این استان قرار می گیرند که گاهی اوقات در زون های لرزه ایی با خطر بالا ساخته شده اند. تحلیل خطر لرزه ای برای حریم لرزه ای گسل لهبری واقع در استان خوزستان بواسطۀ روش احتمالی انجام شده است. با استفاده از رابطۀ گوتنبرگ ریشتر ضرایب لرزه خیزی b,a به ترتیب 2.6 و 0.72 محاسبه شده اند. دورۀ بازگشت برای بزرگاهای 2.5 تا 6.5 ریشتر با اختلاف 0.5 ریشتر محاسبه شده اند که به ترتیب عبارتند از: 0.16، 0.36، 0.83، 1.91، 4.37، 10.00، 22.91، 52.48 و 120.23 سال. با بررسی پارامترهای لرزه خیزی می توان گفت بیش ترین زمین لرزه ها در بازۀ زمانی سال 2006 تا 2016 رخ داده و بیشترین تعداد زمین لرزه مربوط به بزرگای 2.6 ریشتر می باشد. بررسی بزرگای زمین لرزه ها در اعماق متفاوت نشان می دهد که در عمق 50 تا 60 کیلومتر بزرگترین زمین لرزه ها و در عمق کمتر از 10 کیلومتر کم ترین بزرگا رخ داده است. در پهنه بندی حریم لهبری بیش ترین وسعت در امتداد گسل لهبری مربوط به زلزله های با عمق کمتر از 40 کیلومتر بوده و زلزله های با عمق بیش از 40 کیلومتر در جنوب شرق گسل تمرکز بیشتری دارند.