بهینه سازی روش های رنگ آمیزی کروموزموزوم در گونه لاله هفت رنگ

لاله (tulipa spp.) مهم ترین گل پیازی جهان است و یکی از مهم ترین گیاهان زینتی در جهان قلمداد می شود. 19 گونه از گونه های لاله از ایران گزارش شده است که گویای تنوع زیاد این جنس در ایران است. ویژگی های ارزشمند لاله به عنوان گل زینتی مانند قابلیت عرضه به صورت شاخه بریده، گیاه گلدانی، قابلیت پش رسیده در کنار اهمیت اقتصادی و ارزآوری آن اهمیت مطالعه روی ساختار ژنتیکی این گیاه را مشخص می سازد. با شناسایی تنوع ژنتیکی بین و درون گونه های لاله بومی ایران علاوه بر امکان تسهیل و شروع عملیات بهنژادی گام مهمی در ثبت گونه های مورد مطالعه و حفظ ذخایر ژنتیکی گونه های موجود در کشور برداشته خواهد شد. یکی از دقیق ترین روش های شناسایی نمونه ها در بسیاری از گونه ها استفاده از تکنیک های سیتوژنتیک است. در این آزمایش روش های متفاوت تهیه نمونه برای بهینه سازی رنگ آمیزی کروموزوم های لاله به کار گرفته شد. جهت انجام آزمایش مواد گیاهی از گونه لاله هفت رنگ (tulipa biflora) که بومی مناطق وسیعی از جنوب ایران است استفاده گردید. این تحقیق در سه آزمایش جداگانه جهت تعیین بهترین روش رنگ آمیزی و با استفاده از سه رنگ استوکارمن، استواورسئین و هماتوکسیلین آهن انجام شد. نتایج نشان داد که تیمار تثبیت کروموزوم به مدت 24 ساعت و رنگ آمیزی به مدت 20دقیقه با هماتوکسیلین بالاترین کیفیت و کمیت در رنگ آمیزی کرموزوم ها را داشت. به علاوه در این روش تباین قابل قبول میان سیتوپلام و کرومزوم ها دیده شد. که مسیر را برای مطالعات بعدی هموار می سازد.