استراتژی بین المللی سازی آموزش عالی

هدف پژوهش حاضر، مطالعه مسائل مرتبط با استراتژی بین المللی سازی آموزش عالی بوده که از طریق بررسی و تحلیل مطالعات و دیدگاه های صاحب نظران و پژوهشگران انجام گردید. مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه مروری است که با استفاده از منابع متعدد در زمینه استراتژی بین المللی سازی آموزش عالی با جستجوی کتابخانه ای و اینترنتی صورت گرفته است. نتیجه گیری: در سراسر جهان، دانشگاه ها با این موضوع دست به گریبان اند که چگونه خودشان را تغییر دهند تا بر چالش ها و چشم اندازهای آموزش عالی بین المللی فائق آیند. این مقاله به بررسی استراتژی آموزش عالی بین المللی و دلایل استفاده از آن در ایران می پردازد. یکی از ویژگی های فناوری اطلاعات و ارتباطات که در کلیه امور کاربری آن قابل ملاحظه است سرعت توسعه آن می باشد. این سرعت ناشی از بستر ارتباطی نسبتا مناسبی است که اکنون در سراسر جهان گسترده شده است. طی دو دهه گذشته، فعالیت های بیشتر دانشگاه های بین المللی از لحاظ حجم، وسعت و پیچیدگی گسترده شده است. امروزه بیشتر نشانه های بین المللی شدن هم چون افزایش تحصیل در خارج از کشور، افزایش دانشگاه های کشورهای توسعه یافته با تأسیس مراکز برون مرزی در کشورهای در حال توسعه و تولید برنامه های آموزشی در مقیاس جهانی را می توان به خوبی مشاهده کرد. از آن جا که استفاده از فن آوری اطلاعات و ارتباطات برای دستیابی به هدف های یاددهی و یادگیری با کیفیت برای همه اجتناب ناپذیر شده است، می بایست پیش از کاربست این فن آوری ها در عرصه آموزش و یادگیری، به بررسی چشم اندازهای ناشی از کاربست آن پرداخت، تا از تقلید کورکورانه جلوگیری و بر آگاهی مبتنی بر شناخت تاکید شود. با توجه به مطالب مطروحه این سوال مطرح می گردد تا چه اندازه چشم انداز و استراتژی آموزش عالی بین المللی در آموزش عالی ایران موثر می باشد.