پایش خشکسالی رودخانه زاینده رود با تکیه بر شاخص ndvi (مطالعه موردی منطقه سامان استان چهار محال و بختیاری)

در سال های اخیر بحران آب باعث ایجاد پسامدهای خشکی، فرونشست دشت ها، کاهش کیفیت منابع آب و خشکی تالاب ها بلاخص تابب گاوخونی شده است، این درحالی است که شهر سامان که راه گذر رودخانه زاینده رود است، در زمینه کشاورزی توسعه زیادی داشته، لذا در این پژوهش به منظور بررسی تاثیر گستردگی پوشش گیاهی این منطقه بر خشکی رودخانه از تکنیک سنجش از دور بهره گرفته شدو برای برآورد و آشکارسازی آن از شاخص های پوشش گیاهی و تصاویر ماهواره ای اخذ شده از سنجیده های tm ,mss و oli مربوط به سال های 1980-2000-2015 میلادی استفاده گشت و پس از تصحیح هندسی و رادیومتریک، باندهای مناسب، برای اعمال شاخص ndvi برای هر تصویر، جداگانه وارد نرم افزار envi شده و از تلفیق این تصاویر و نقشه کاربری اراضی، تراکم پوشش گیاهی ارزیابی شد. نتایج تحقیق نشان داد که توسعه 27.5 درصدی اراضی کشاورزی در سال 2015 نسبت به سال 1980 و به تبع آن افزایش مصرف آب در بخش کشاورزی در محدوده مطالعاتی که یکی از مهم ترین زیر حوضه های حوضه زاینده رود است، یکی از دلایل عمده نابودی 20.5 درصد از مراتع منطقه و از مهم ترین عوامل خشک شدن رودخانه زاینده رود می باشد و لذا با عنایت به اینکه خشکسالی در دهه های اخیر دامن گیر شهرهای مختلف کشور است، انتظار می رود راهکارهای مدیریتی در زمینه توزیع عادلانه آب و کنترل پمپاژهای غیر مجاز آب در این اراضی پر شیب و مستعد فرسایش بکار گرفته شود تا بیش از این شاهد نابودی منابع آب و خاک کشور نباشیم.