تناسب درون مایه ای بین حروف مقطّعه و سوره های قرآن

در میان همه ی کتاب های آسمانی، قرآن کریم به عنوان معجزه ای جاویدان به گونه ی مرواریدی درخشان خودنمایی می کند. وجوه اعجاز این کتاب آسمانی متعدّد است که از جمله می توان به وجود حروف مقطّعه در سرآغاز برخی سوره های آن اشاره کرد که در خصوص این حروف و معانی و شأن نزول آن ها نظرات گوناگون ارائه شده است. این حروف قرآنی از نظر تعداد حروف، مکّی و مدنی بودن، نقطه دار و بی نقطه بودن و سایر ویژگی ها متفاوتند. ولی اگر به حروف مقطّعه مشترک در سرآغاز سوره ها تأمّل کنیم درخواهیم یافت که میان این حروف آغازین و درون مایه و مضمون آیات در بطن سوره های مختلف ویژگی های مشترک وجود دارد، مثلا سوره هایی که با (الم) آغاز می شوند دارای محتوایی همسان هستند؛ چنان که بین حروف مقطّعه و مضامین درون سوره ها نیز تناسب معنوی و مفهومی وجود دارد، و گاه میان سوره هایی که با حروف مقطّعه مختلف شروع می شوند که با اجتماع هم تشکیل حروف مقطّعه ای جدید می دهند نیز اشتراک یا تقارب درون مایه ای مشاهده می شود و این حروف مرکّب نیز معنایی جدید را در سوره می آفرینند مانند (المص) که از (الم) و (ص) ترکیب یافته است .این مقاله در صدد است با بررسی سوره های آغاز شده با حروف مقطّعه، تناسب و پیوند معنایی و درون مایه ای میان آن ها و حروف مقطّعه صدر آن ها را ارائه دهد، و این مهم در منهج تحلیلی -توصیفی به انجام خواهد رسید .