تربیت فرزند از دیدگاه اسلام و روان شناسان

مقوله تربیت از ابتدایی ترین و اساسی ترین نیازهای زندگی بشری است و نه تنها تربیت لازمه جدایی ناپذیر زندگی که متن آن بوده و بلکه زندگی، از گهواره تا گورش جلوهای از آن است. انسان تنها در پرتو تربیت صحیح است که به عنوان موجودی هدفمند و اندیشه ورز به اهداف و آرمان های خود دست پیدا کرده و قلّه رفیع سعادتِ مطلوب خویش را فتح می نماید. به همین خاطر همه مکاتب، مذاهب و ممالک برای تربیت آدمی در دوران کودکی و نوجوانی به دلایل متعدد، اهمیت ویژه ای قائل اند. ازاین رهگذر دین اسلام به عنوان کامل ترین و پویاترین دین در قالب آموز های قرآنی و سیره معصومین علیهم السلام بر تربیت در دوران قبل از تولد وبعد از تولد تأکید فراوان دارد و آن را از وظایف والدین و حقوق فرزندان می داند. از نظر روان شناسی، تربیت در کنار رشد و جزء شاکله آن شمرده شده و برای آن مراحلی را ذکر نموده اند، در این تحقیق سعی شده است، ضمن بررسی ابعاد تربیت فرزند، دیدگاه اسلام و روان شناسان در این باره روشن گردد. بر این اساس، ضمن تبیین واژه تربیت، به بیان مراحل تربیتی فرزند، پرداخته شده است و با بیان دیدگاه های روان شناسان و اسلام و مقایسه آن ها، تربیت دینی بر تربیت روانشناسی را برتر یافتیم .