بررسی تطبیقی وضعیت نواحی منطقه 16 تهران به لحاظ برخورداری از مؤلفه های اجتماعی و اقتصادی تاب آوری

امروزه مقوله تاب آوری به عنوان ظرفیت یا توانایی جامعه برای پیش بینی، آمادگی، پاسخ و بازیابی سریع از اثرات سوانح، به یکی از مهم ترین و البته جدیدترین مبانی پژوهشی در مطالعات شهری و اجتماعی قرار گرفته است. در همین خصوص، پژوهش حاضر با علم به اهمیت موضوع تاب آوری به بررسی این مهمه در منطقه 16 تهران پرداخته است. این مطالعه که از نوع مطالعات توصیفی- تحلیلی و بر اساس مطالعات موردی استوار است، با استفاده از روش مطالعات میدانی و کتابخانه ای، اقدام به جمع آوری اطلاعات نموده است. نتایج این مطالعه که با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نشان می دهد که شاخص های تاب آوری منطقه از وضعیت نسبتا ضعیفی برخوردار است. بر این اساس در میان گویه های مختلف مورد مطالعه، تنها گویه برخورداری از حس تعلق به محل زندگی با میانگین 3.05 از وضعیت مناسب- تری نسبت برخوردار بود. وضعیت نگران کننده در این منطقه از دیدگاه مدیریت بحران شهری نشان می دهد که امنیت پایداری و ثبات اقتصادی ساکنین با تأکید بر مقابله با سوانح طبیعی در وضعیت نامناسبی قرار دارد. این مهم با توجه به اینکه نقش بسیار مهمی در مدیریت بحران و هم چنین تاب آوری منطقه دارد، از جایگاه بسیار مهمی در ارتباط با موضوع و توسعه پایدار منطقه ای برخوردار است که زمینه های مطالعات جدی، علمی و عملی را از سوی مدیریت شهری می طلبد. هم چنین نتایج عینی مطالعات میدانی از جامعه آماری در خصوص تایید یا رد این دو فرضیه این تحقیق نشان می دهد که در حال حاضر شاخص های تاب آوری شهری منطقه 16 تهران اعم از شاخص های اقتصادی، نهادی، کالبدی و اجتماعی، ضعیف است و هم چنین این فرضیه نیز تایید گردید که شاخص های تاب آوری مخاطرات طبیعی در منطقه مورد مطالعه از تاثیرگذار متفاوتی برخوردار است.