هندسه طبیعت و معماری بیونیک

بشر از دیرباز همواره در حال الهام گیری از طبیعت در ساخت و ساز خود بوده است. در طول تاریخ تکامل، هرگاه مسیر حرکت بشر از رفتار طبیعت فاصله گرفته؛ سبب شده است پدیده های مشهودی به عنوان آسیب های طبیعی یا معضلات ویژه پدید آیند. با پیروی ازطبیعت به سبب تحقیقات زیست شناسی و آشنایی با روش الگوبرداری فرمی، ساختاری، ریخت شناسی عملکردی و آناتومی و درک قوانین پایه و با استفاده از هندسه های جادویی موجود در دل طبیعت با کمک ابزار فنی برای شبیه سازی موجودات زنده در آثار مهندسی و هنر معماری می توان ضمن پاسخگویی به نیروهای محیطی، موجب استحکام بیشتر ساختمان ها شد و به راه حل های کارآمدتری در طراحی دست یافت. معماری بیونیک به مفهوم الهام پذیری از طبیعت در طراحی بنا می باشد. محققان در پی اثبات علیت و موجودیت این ارتباط هستند تا از طریق آن چگونگی شکل گرفتن سیستمهای مختلف زندگی را بررسی و توجیه کنند و علم «بیونیک» را به عنوان دانشی که مسایل فنی را از راه های زیستی حل می کند، بنا نهاده اند. معماران بیونیک و طبیعت گرا نگاهی جدید به سازه و مصالح دارند. آنچه امروزه نمود ویژه ای در طرح های مهندسی دارد در آن است که متخصصین از زوایای گوناگون معماری و مهندسی سعی در حرکت به این سمت دارند .این مقاله سعی دارد تا با بررسی معماری بیونیک موضوع اصالت طرح را از دیدگاه سازه و معماری و منطبق با رفتار طبیعی و نیازهای زندگی متکی بر تکنولوژی در قرن حاضر بررسی نماید و این دیدگاه را القا کند که در هزاره سوم مسیر آموزش و روند طراحی بناها باید به صورت ایجاد کار تیمی متشکل از معمار، طراح سازه، طراح تاسیسات برقی و مکانیکی با دیدگاه بهره گیری از طبیعت باشد تا طرح به صورت بهینه خلق شود و در نهایت در صورت رعایت معماری بیونیک با این دیدگاه، زیبایی کالبدی و اصالت طرح به ارمغان خواهد آمد و نیازی به ایجاد زیبایی ظاهری با مفاهیم کاذب نخواهد بود.