نقش طبیعت بر بناهای معماری

جدایی فضای سکونتی و فعالیت های اجتماعی انسان ها و استقرار در محیط های شهری باعث فاصله ی انسان از طبیعت شده است که این دوری جدایی ناپذیر است و هرچه زودتر انسان به دنبال گم گشته ی خود یعنی محیط طبیعی برمی گردد. با الهام گیری از طبیعت جهت شکل گیری بناهای معماری نو می توان در جهت ارتقا کیفیت زندگی شهری برای بشر به طرحی نو دست یافت. از سوی دیگر بسیاری از معماران و طراحان معتقدند که طرح های الهام گرفته از طبیعت، می تواند به کاهش صدمات زیست محیطی ناشی از زندگی بشر در شهرها کمکی شایان توجه نماید. بدی نوسیله همگام با معماری بیونیک می توان در جهت دست یابی و تحقق اهداف فوق برآمد. این پژوهش به صورت کمی و کیفی می باشد که مطالب مرتبط کتب و مجلات معتبر مربوطه استخراج شده است. نتایج بدست آمده نشان می دهد که، هم زیستی با طبیعت و حضور و اقامت در آن می تواند به عنوان یکی از محورهای مهم و اصلی در زندگی مطرح شود. کیفیت و چگونگی قرار گیری در طبیعت برای حل مشکلات زیست محییی و هم چنین مشکلات ناشی از شهرنشینی اهمیت بسیاری دارد به گونه ای که موجب از بین رفتن این مشکلات می شود. با توجه به این موارد، در اینجا معماری می بایست به گونه ای به کار گرفته شود که علاوه بر ارضای نیازهای اولیه و بهینه جهت سکونت و اقامت، بتواند با بکارگیری انواع طبیعت گرای معماری از جمله بیونیت، در صدد برطرف کردن آسیب ها و مشکلات ناشی از آن نیز بر آید.