قاسمی گنابادی و شهنامه ای دیگر

آثار گذشتگان گنجینه ی اسرار و آمال آنان است؛ برماست تا کلید این گنجینه را یافته و آن را به روی هم عصران آیندگان خود بگشاییم. آشنایی با مشاهیر و آثارشان، و شناساندن آن به هم عصران و آیندگان، وظیفه ی انکار نا پذیری است که باید در این راه قدم برداشت. تصحیح نسخ خطی، یکی از راه های حفظ آثار و انتقال تجربیات گذشتگان به آیندگان است و در این زمینه مشاهیر خراسان، جایگاه ویزه ای در اعتلای ایران و اسلام بر عهده داشته اند که همگان بر آن اذعان داشته و دارند ولی هنوز خیلی از ابن بزرگان در هاله ای از ابهام قرار گرفته اند در این مقاله سعی شده است یکی از این بزرگان و آثارش را به مشتاقان این مرز و بوم بشناساند. قاسمی گنابادی یکی از شاعران قرن دهم که دو دوره ی تیموری و صفوی را درک کرده است؛ یکی از مقلدان نظامی بوده و منظومه هایی به تقلید از خمسه ی او سروده است که تعداد آن ها به هفت مثنوی می رسد. با عناوین شهنامه ای ماضی یا شاه اسماعیل نامه، شهنامه عالی یا شاه طهماسب نامه، شاهرخ نامه، لیلی ومجنون، خسرو وشیرین، کارنامه یا چوگان نامه و عمده الاشعار وزبده الاشعار. در این مقاله به زندگی قاسمی گنابادی و معرفی آثارش ونسخ خطی آن با تاکید بر شاه اسماعیل نامه (در شرح جنگاوری شاه اسماعبل صفوی(، ساختمان، محتوای اثر و همچنین تاثیر پذیری او از نظامی مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این نوشته که برگرفته از پایان نامه دانشجویی می باشد؛ شناساندن نسخه خطی شاه اسماعیل نامه و سراینده اش به دوستداران ادب است.