سیمای حضرت علی در اشعار ناصرخسرو

ادبیات پربار فارسی دری از آغاز پیدایش تحت تأثیر شدید معارف نیرومند اسلامی قرار داشت و به خصوص آثار ادبی ایرانی برتر، با بهره مندی از این معارف فراگیر و غنی توانست جایگاهی محکم را در فرهنگ ایران و جهان از خود نماید. دوستداری اهل بیت پیامبر (ص) و عشق به آنان، برای ایرانیان ماجرایی به بلندی روزگاران است. عشقی است که تا قیام قیامت رنگ خاموشی نخواهد دید و هرجا بهانه ای و مجالی برای عرضه بیابد، با تمام قامت خویش جلوه گری می کند. بررسی جایگاه اهل بیت (ص) در ذهن و زبان شاعران و نویسندگان ادب پرور ایران بی تردید از موضوع های مهم و اثرگذار در مجموع پژوهش های ادبیات فارسی می تواند محسوب گردد. از میان حکیمان و شاعران توانای ایران زمین ناصرخسرو قبادیانی اندیشمند توانای دوره های نخستین ادب پارسی که از استوانه های نیرومند عرصه ی مدح اهل بیت (ص) به حساب می آید و در دیوان وی، از خاندان پیامبر و اهل بیت (علیهم السلام) به عنوان اسوه های حقیقی عرفان همواره یاد شده است. پژوهش حاضر تحقیقی است پیرامون بررسی سیمای حضرت امام علی (ع) در دیوان ناصرخسرو قبادیانی. ما در این پژوهش برآنیم که جایگاه خاص این شخصیت پاک و معصوم را در آثار ناصرخسرو تبیین نمائیم و بازتاب اندیشه ها و خصایص امام علی (ع) را در آثار ناصرخسرو بررسی کنیم.