بررسی مفاهیم ادبی موجود در قطعات ملک الشعرای بهار

در ادب فارسی آثار گوناگونی در نظم و نثر پدید آمده و هر سخنوری برای بیان خویش سبک و قالبی را برگزیده است. قطعه از قالب های شعر فارسی است که برای ابراز درونیات شاعران، بیشترین کاربرد را داشته است. هر موضوعی که شاعر علاقه داشته تا به نظم درآورد، به صورت قطعه شعری در آمده است؛ از شکر و شکایت تا هزل و مدح و حتی تهنیت شخصی برای نوشیدن دارو و ... تا ییش از دوره ی بازگشت و مشروطه، قالب قطعه با مفاهیم بسیار متنوع تری سروده می شد و شاعران با زبان شعر ، با عوام در پیوند بودند؛ امّا در دوره ی بازنشت و یس از آن، این قالب از رواج و رونق افتاد و بیشتر برای سرایش مادّه تاریخ به کار گرفته شد و از شعر عوامانه فاصله گرفت. در این مقاله که به روش تحلیلی – توصیفی انجام شده است به بررسی مفاهیم ادبی موجود در قطعات ملک الشعرای بهار یرداخته می شود.