نگاهی بر زندگی، آثار و احوال شاعر نابینای خراسان، رودکی سمرقندی

درباره چند تن از بزرگان سخن ایران دشواری بسیاری است که از نام، نسب، تاریخ ولادت، درگذشت و جزئیات دیگر زندگی شان صحبت کرد؛ زیرا شهرت و انتشار آثارشان چنان در میان مردم ایران و جهان در گرفته است که به جزئیات درباره آن ها اهمیت نداده اند. در حقیقت شهرت و زبان آوری رودکی زندگی او را تحت تاثیر قرار داده است. چنانکه درباره فردوسی نیز هنوز مجهولات در پیش داریم. شعر در عرف منطقی، کلامی مخییل است. در اشعار قرن 3 تا 5 هماهنگی تصویرها و عناصر خیال شاعرانه بسیار قابل ملاحظه است. شعر رودکی نیز از ذهن او و طبیعت محسوس و مادی کمک می گیرد و به شکلی تاثیرگذار بر مخاطب بیان می شود. در اشعار رودکی با باور به ناپایداری و بی وفایی جهان، اندیشه غنیمت شمردن فرصت، شادی، شادخواری و مرثیه ای دردناک رو به رو می شویم. قدیم ترین شعر مکتوب دری در نیمه اول قرن سوم هجری در خراسان ساخته شد و نخستین شاعرانی که نام آنان در مآخذ تاریخی آمده است، حنظله باد غیسی، محمود وراق هروی، محمدبن وصیف سگزی، پیروز مشرقی، بوسلیک گرگانی، ... و رودکی سمرقندی هستند. نخستین سرایندگان شعر فارسی به روزگار طاهریان و صفاریان ظهور کرده اند، اما رودکی سمرقندی بعد از آن ها در روزگار سامانیان زبان پارسی را به اوج رسانید او توانست زبان دری را از سیطره زبان عربی بیرون بیاورد که پایه ای محکم در شعر زبان پارسی بنا نهاد. نگارنده با مطالعه در زندگی، آثار و احوال این بزرگ شاعر به شناخت هر چه بیشتر و بهتر او، آثار و روزگارش می پردازد.